امنیت و حریم شخصی، دو عضو جدایی ناپذیر از هر جامعه موفقی به حساب می آیند. دنیای متصل امروز، جایی که در آن کامپیوترها درون جیب های شلوارمان قرار گرفته اند و همه جزئیات زندگیمان در شبکه های اجتماعی هست.
بنابراین می دانیم که داشتن یک پسوورد یا رمز عبور مطمئن تا چه حد می تواند به سلامت زندگی ما کمک کند. باید بدانیم نباید از یک پسوورد در همه سرویس ها، اپلیکیشن ها و وبسایت هایی که عضوشان هستیم استفاده کنیم، یا پسووردهای کوتاه اصلا مناسب نیستند.
نباید رمزهای ساده مثل qwerty یا 12345 را برگزید و استفاده از اعداد، حروف و نشانه ها برای ساخت یک رمز عبور قدرتمند لازم است. توصیه ها فراوان است و اگر نمی خواهید شخصی ترین جزئیات زندگیتان در اختیار اشخاص ناآشنا قرار بگیرد، باید حسابی حواستان را جمع کنید.
پیچیده است، اما باید برای جلوگیری از اتفاقی ناگوار آن را در نظر داشت. برای راحتی کار، یک سری برنامه ها و اپلیکیشن ها برای مدیریت پسووردها وجود دارند مثل LastPass یا KeePassX و حتی قابلیت های مخصوص مرورگر. اما آن ها هم به خودی خود امنیت چندان بالایی ندارند.
مضاف بر این ها، کاربران باید از کیف پول مجازیشان هم حفاظت کنند. حساب های بانکی یا سیستم های پرداختی مثل Apple Pay نه با اطلاعات کلی، بلکه با حساب و کتاب مالی شما در تعامل هستند.
برای آسوده تر ساختن این پروسه حفظ رمز، وارد کردن آن و... شرکت های سازنده ابزارها و گجت ها به خصوص موبایل ها دست به اقداماتی زده اند تا با پیمودن مسیری ساده تر، هویت خودمان را به دستگاه ثابت کنیم. از قابلیت تشخیص چهره، سنسور اثر انگشت و تشخیص عنبیه چشم می توان نام برد که اکثر آن ها در هر لحظه ای قابل دسترسی هستند.
اما نکته اینجاست که «هویت» برای با «رمز عبور» نیست و تشخیص هویت هم امنیت رمزهای عبور را ندارد.
وقتی که شما به شخصی کارت شناسایی یا گواهی نامه را نشان می دهید، در واقع اثبات می کنید که چه کسی هستید، با آن نوشابه نمی خرید، یا قبض برقتان را پرداخت نمی کنید، فقط می گویید که چه کسی هستید.
بله، حالا ممکن است برخی بگویند که ما حالا امنیت بیشتری نسبت به گذشته داریم. اگر «گذشته» زمانی باشد که اصلا پسوورد یا پین وجود نداشت، بله، شما راست می گویید. اما اگر گذشته زمانی است که با پترن یا پسوورد قفل موبایلتان را باز می کردید، حالا امنیت کمتری نسبت به گذشته دارید.
تصور کنید که از تعطیلات به خانه بر می گردید و یک مقام مثلا امنیتی (یا هر شخصی با کارت شناسایی معتبر) جلوی شما را می گیرد و می خواهد دستگاه موبایل شما را بررسی کند. شما پیش از برخورد با این شخص، باید موبایل خود را سریعا خاموش کنید.
چرا؟ چون تقریبا همه موبایل های مدرن امروزی که از اسکنر اثر انگشت یا تشخیص چهره و عنبیه چشم استفاده می کنند، پس از روشن شدن باید توسط یک پین یا پسوورد راه اندازی شوند.
اگر این پین یا پسوورد را وارد نکنید، به هیچ وجه هیچ شخصی نمی تواند وارد موبایل شما شود، حتی اگر دست شما را روی اسکنر اثر انگشت قرار داده یا موبایل را جلوی صور شما بگیرد. و هیچ شخصی بدون داشتن مجوزهای کافی نمی تواند وارد محیط شخصی موبایل شما شود. بنابراین خطای قانونی از شما سر نزده و به عنوان یک شهروند، امنیت را خواستار شده اید.
یک سری می گویند «ما که چیزی برای قایم کردن نداریم، پس از چیزی هم نمی ترسیم». برای شما که از این اقدام غیر قانونی اشخاص ناآشنا گذشت می کنید باید بگوییم که این اقدام شما، جایگاه یک مامور قانونی که مجوز کافی دارد را با یک دزد که اخاذی اطلاعاتی می کند عوض خواهد کرد.
مجرمین از این مشکل با خبر هستند و بدون دردسر جلوی شما را می گیرند و اطلاعات را بیرون می کشند. اما اگر مامور قانونی، گواهی قانونی داشته باشد، هیچ ترسی از ارائه پسوورد وجود ندارد.
