عصر ایران - همه ما در طول زندگی خود درباره بایکوت یا طرد کردن یک رویداد یا مکان چیزی شنیده ایم یا این کار را انجام داده ایم.
برخی از موارد بایکوت شامل اجتماعات ورزشی و سیاسی شده، در شرایطی که برخی دیگر فیلم ها، برنامه های تلویزیون یا هر چیز دیگری را در بر می گیرد که باید محدود شود.
برای این که متوجه شویم واژه بایکوت (Boycott) – با تلفظ درست بویکات - از کجا آمده است، باید سفری در زمان به گذشته داشته باشیم.
سروان چارلز کانینگهام بویکات (Captain Charles Cunningham Boycott)
همه چیز از سال های پایانی 1800 طی جنگ زمین (Land War) ایرلند و از یک افسر بریتانیایی به نام سروان چارلز کانینگهام بویکات (بایکوت)، آغاز شد.
پس از بازنشستگی، چارلز بویکات به عنوان مباشر برای یک ملاک محلی معروف به نام لرد ارن (Lord Erne) در شهرستان مایو، ایرلند، آغاز به کار کرد.
در سال 1880، به واسطه سال زراعی بسیار بدی که سپری شده بود، لرد ارن به کشاورزان خود تخفیف 10 درصدی در اجاره زمین ها را پیشنهاد داد. اما آنها این میزان تخفیف را کافی نمی دانستند و خواستار کاهش حداقل 25 درصدی اجاره بهای زمین ها شدند.
این خواسته مورد قبول لرد ارن نبود و مباشر مورد اعتماد خود سروان چارلز بویکات را مامور مقابله با کشاورزان شورشی کرد.
کمی پیش از آنکه چارلز بویکات کشاورزان را به روشی خونین یا کثیف از زمین ها بیرون کند، چارلز استوارت پارنل، یکی از اعضای اتحادیه زمین ایرلند این پیشنهاد را مطرح کرد که مردم به جای توسل به خشونت، با مالکان و مباشرانشان به روشی مسالمت آمیز برخورد کنند.
چارلز پارنل همچنین به مردم ساکن در جوامع محلی توصیه کرد این افراد را طرد کرده و با آنها هیچ کاری نداشته باشند.
طرد کردن چارلز بویکات
این پیشنهاد در ابتدا برای چارلز بویکات عملی شد که تصمیم گرفته بود 11 مستاجر را که توان پرداخت اجاره های خود را نداشتند از زمینشان برون کند.
وی خیلی زود به فردی منزوی در جامعه محلی تبدیل شد و کارگران با وجود تمام مشکلات اقتصادی که برای آنها ایجاد می شد، از کار برای بویکات در اصطبل ها، زمین های کشاورزی و حتی خانه وی دست کشیدند.
اما داستان به همین جا ختم نشد. همه کسب و کارهای محلی داد و ستد با چارلز بویکات را متوقف کردند و اوضاع به اندازه ای وخیم شد که حتی پستچی محلی نیز از دریافت یا تحویل نامه به وی امتناع می کرد.
کمپین طرد چارلز بویکات نه از لحاظ جسمی، بلکه از نظر روحی بر وی بسیار تاثیرگذار بود.
چارلز بویکات به دلیل اقداماتی که علیه وی انجام شد با برخی مشکلات مالی مواجه شد و تنش ها به دلیل این که کسی حاضر نبود برداشت محصولات زمین های وی را انجام دهد، هرچه بیشتر افزایش یافت.
در شرایطی که هیچ گزینه دیگری برای بویکات باقی نمانده بود، وی حدود 50 مرد را از شهری دور استخدام کرد تا برداشت محصول را انجام دهند.
بویکات برای اسکورت این افراد به زمین های کشاورزی خود حدود یک هزار پلیس مسلح را استخدام کرد که هزینه چشمگیری برای وی به همراه داشت.
از آنجایی که اتحادیه زمین ایرلند به وعده خود برای پرهیز از خشونت یا برخورد فیزیکی پایبند بود، هیچ اتفاق ناخوشایندی هنگام اسکورت این کارگران به سمت زمین های کشاورزی چارلز بویکات رخ نداد.
اما هزینه ای که چارلز بویکات برای حفاظت از کارگران پرداخت کرد بسیار بیشتر از آنچه بود که انتظار داشت و هزینه کل این فرآیند بیش از ارزش محصولات برداشت شده بود.
این موجب شد تا مردی که تا پیش از این به واسطه طرد شدن از سوی افراد محلی با مشکلات مختلفی مواجه شده بود با ضرر مالی بزرگتری مواجه شود. حتی پس از آن نیز طرد کردن چارلز بویکات ادامه داشت.
اشتباه بزرگ چارلز بویکات
چارلز بویکات که بسیار عصبانی و خشمگین شده بود، وضعیت اسف بار خود را طی نامه ای به مطبوعات بریتانیایی شرح داد. این اشتباهی پر هزینه برای بویکات بود و طولی نکشید که نام وی همه جا شنیده می شد.
جیمز ردپث (James Redpath) از روزنامه نیویورک تریبون فردی بود که پس از انتشار نامه بویکات در مطبوعات بریتانیایی، این واژه را در مطبوعات بین المللی استفاده کرد. نشریه تایمز نیز در نوامبر 1880 از واژه بایکوت برای توصیف انزوای سازمان یافته استفاده کرد.
در سال 1882 بود که واژه بایکوت به جزئی در زبان انگلیسی در سراسر جهان تبدیل شد.
