درسهایی از زندگی پیامبر (ص): الگوی جامع

پیامبر صلى الله علیه و آله لباسش را خودش مى دوخت ،

 کفشش را خودش وصله مى کرد،
 گوسفندش را خود مى دوشید.
 با بردگان غذا مى خورد.
روى زمین مى نشست و سوار بر الاغ مى شد،
 کسى را همردیف خود قرار مى داد،
 شرم آن نداشت که خودش به بازار برود و نیازهاى خانه را خریدارى کرده و حمل کند.
با همه افراد دست مى داد، و تا طرف ، دستش را رها نمى کرد، او رها نمى کرد،
به همگان سلام مى کرد و اگر به چیزى دعوت مى شد، هر چند به خرماى خشک ، دعوت را رد نمى نمود.
کم خرج و بزرگ طبع و خوش برخورد بود.
چهره اش گشوده و خندان بود،
اندوهش آمیخته مهربان با خشم نبود، و در تواضعش ذلت نبود، اشراف در بخشش داشت ،
قلبى مهربان داشت ، و همه مسلمانان مهربان بود.
هرگز سر سفره اى سیر بر نخاست و هرگز دست طمع به چیزى دراز نکرد. (المیزان ، ج 6، 330.)

امام صادق علیه السلام فرمود: رسول الله صلى الله علیه و آله ظرف مخصوص عطر داشتند، پس از هر وضو بلافاصله آن را به دست گرفته ، خود را معطر و خوشبو مى ساخت ؛ در نتیجه چون از خانه بیرون مى آمد، بوى عطر در محل عبور آن بزرگوار منتشر مى شد. ( کافى ، ج 6، ص 515.)

اگر عطر براى آن حضرت تعارف مى آوردند، خود را به آن معطر مى ساخت و مى فرمود: بویش پاکیزه و حمل کردنش آسان است . و بیش از آن مقدارى که براى خوراک خرج مى کرد، به عطر پول مى داد.( همان)

منبع: یکصد و بیست درس زندگى از سیره حضرت محمد (ص )،حمید رضا کفاش