علاوه بر جنبه تاریخی و معماری با شکوه باغ موزه مقدم، وجود تعداد فراوانی از آثار و کلکسیون‌های ارزشمند و باشکوه تاریخی همچون سنگ‌تراشیده‌های نایاب، مهرها، سفالینه، شیشه‌ها و اسناد تاریخی معتبر و... سبب شده است کارشناسان از موزه مقدم به‌عنوان گران‌ترین خانه ایرانی یاد کنند. محمدتقی‌خان احتساب‌الملک دارای دو فرزند به نام حسن و محسن بود که برای ادامه تحصیل عازم اروپا شدند. حسن در جوانی از دنیا رفت؛ اما برادر کوچک‌ترش بعد از فارغ‌التحصیلی در رشته تاریخ هنر، باستان‌شناسی و نقاشی، سرانجام در سال1315 به تهران برگشت و خانه پدری محل زندگی او و همسرش، سلما شد.
این خانه دارای مساحتی برابر با 2117مترمربع و شامل سه حیاط بیرونی، اندرونی و سرایداری است. ساختمان بیرونی همان ساختمان تابستانی است که در آن اتاق پیشخوان قرار گرفته، این اتاق در زمان قدیم به‌عنوان اتاق جانبی سالن پذیرایی استفاده می‌شد و هم‌اکنون در بخشی از قسمت‌های این اتاق به معرفی زندگی‌نامه کاری و علمی استاد مقدم پرداخته می‌شود. بخش دیگری از آن برای نمایش آثار تزیینی چوبی، وسایل آشپزخانه و صندوق‌خانه‌های قدیمی قرار گرفته است.
تزییناتی که روی دیوارهای حوض‌خانه قرار گرفته از کاشی‌ها وظروف سفالی برگرفته از آثار نفیس متعلق به سده‌های چهارم تا سیزدهم هجری قمری بوده و به خوبی بیانگر هنر و سیر تحول صنعت سفال و کاشی در ایران است. محسن مقدم از بنیان‌گذاران دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و یکی از استادان ممتاز این دانشگاه بود. بنابراین در سال1351 تصمیم گرفت این خانه را وقف دانشگاه تهران کند. اما دیری نپایید که در سال1366 دار فانی را وداع گفت و اداره خانه بر عهده همسرش قرار گرفت. همسرش نیز در سال 1369 درگذشت، ازاین‌رو مدیریت و مالکیت این خانه به دانشگاه تهران رسید. باغ موزه مقدم در سال 1379 به عنوان یک بنا و یادمان ملی ثبت شد.
