به گزارش ایسنا، «ای کاش آفتاب از چهار سو بتابد» در دهه هفتاد منتشر شد و توجه بسیاری از منتقدان و مخاطبان شعر فارسی را جلب کرد. زرین‌پور در یادداشتی درباره غیبت طولانی‌اش در عرصه شعر معاصر و بازگشت خود نوشته است: «بر حسب ضرورت‌ها و اولویت‌های زندگی، تصمیم گرفتم سال‌هایی چند خودم را وقف کار کنم تا بعد در سایه امن عیش بتوانم امکان پرداختن به شعر را به شکل دلخواهم بیابم. نمی‌توانستم و هنوز هم نمی‌توانم با پس‌مانده انرژی‌ام به نیمه شبان شعری بسازم که شعر باشد. هر کس طوری به شعر می‌آید دیگر. من این طوری نمی‌آیم! درست مثل خواب است که بعضی‌ها زیر صدای بمب و موشک هم خواب‌شان می‌برد و بعضی دیگر صدای تیک تاک ساعت را هم تاب نمی‌آورند! خلاصه این که این بیست سال، یک سال به یک سال به این امید بر من گذشت که یکی دو سال دیگر می‌رسم به امن عیش، می‌رسم به شعر ؛ که البته نرسیدم. حالا دیگر متقاعد شده‌ام که امن عیشی در کار نیست ظاهرا. باید عادتم را عوض کنم. باید بتوانم زیر صدای کر کننده این زندگی شلوغ گاه لختی بیاسایم و به شعر درآیم. مدتی است دارم همین کار را می‌کنم؛ از کارم که صاحبش خودم هستم می‌زنم گاهی؛ می‌زنم به جاده خاکی به کوه و دشت به شعر گاهی.»
در یادداشت ناشر در این کتاب همچنین مطرح شده است که مجموعه شعر جدید بهزاد زرین پور نیز در حال انتشار است.
