هم میهن نوشت: اینکه دو بار در فاصله کوتاهی در شیراز حادثه‌ای تروریستی رخ دهد، نشان می‌دهد که یک جای کار اشکال دارد.
نهادهای امنیتی به‌طور معمول پس از هر واقعه امنیتی جمع‌بندی‌های دقیق می‌کنند تا نقاط ضعف و نفوذپذیر را شناسایی و ترمیم کنند تا دوباره از همان سوراخ گزیده نشوند.
در مورد شیراز می‌توان گفت که احتمالاً این بخش از وظیفه یا انجام نشده یا ضعیف انجام شده که در کمتر از یک سال این اقدام تکرار شده است. حتماً توجه دارید که عملیات دوم به علل گوناگون سخت‌تر از اولی است که غیرمنتظره بود.
گزارشی که از آن حادثه باید به افکار عمومی ارائه می‌شد قطعاً شامل نتایج این بررسی و اقدامات ترمیمی و حتی تشویق و توبیخ مسئولین ذیربط و آگاه کردن مردم در مبارزه با افراد مشکوک به تروریست می‌توانست باشد که هیچ‌کس از چنین گزارشی اطلاعی ندارد. این بسته بودن رسیدگی‌های اطلاعاتی و امنیتی قطعاً به سود این نهادها نیست.
به جز این مورد بی‌تفاوتی مردم و تغییر اولویت‌های جاری به جای تمرکز بر تروریست‌ها به مسائل دیگر، نشان می‌دهد که توجه پلیس و نیروی امنیتی باید به جایی که شایسته است جلب شود. این موارد را باید به اهل فرهنگ و سیاست واگذار کنند.
فراموش نکنیم که عوارض اقتصادی این اقدامات تروریستی خیلی سنگین است و نباید آنها را مقطعی دانست.
