عصر ایران - ساعت شمعی نوعی شمع با نشانگرهای ویژه گذشت زمان هنگام سوختن بود. در گذشته از ساعت های شمعی برای اطلاع از زمان در داخل خانه، به ویژه هنگام شب یا روزهای ابری استفاده می شد. همچنین، با وارد کردن میخ به شمع آن را به یک تایمر یا ساعت زنگ دار تبدیل می کردند.
زمانی که موم اطراف میخ ذوب می شد، میخ فرو می افتاد و صدای ایجاد شده به عنوان یک زنگ هشدار عمل می کرد.
پیش از اختراع ساعت زنگ دار، برخی از مردم برای بیدار شدن از ساعت شمعی استفاده می کردند. آنها با محاسبه زمان سوختن شمع، یک یا چند میخ را در محل مناسب نصب می کردند.
قدمت استفاده از ساعت های شمعی را می توان تا زمان های باستان دنبال کرد. نخستین اشاره به آنها از یک شعر چینی سروده شده در حدود سال 520 پس از میلاد می آید. این ساعت ها تا اوایل قرن دهم در ژاپن استفاده می شدند.
