لقب «معصومه» را امام رضا (علیه السلام) به خواهر خود عطا فرمود.
آن حضرت در روایتى فرمود:
«مَنْ زَارَ الْمَعصُومَةَ بِقُمْ کَمَنْ زَارَنى»(1) ؛ «هر کس معصومه را در قم زیارت کند، مانند کسى است که مرا زیارت کرده است.»
این لقب، که از سوى امام معصوم به این بانوى بزرگوار داده شده، گویاى جایگاه والاى ایشان است.
امام رضا (علیه السلام) در روایتى دیگر مىفرماید:
هر کس نتواند به زیارت من بیاید، برادرم را در رى یا خواهرم را در «قم» زیارت کند که ثواب زیارت مرا در مىیابد.(2)
یکی از مهم ترین القاب حضرت معصومه (سلام الله علیها) «کریمه اهل بیت» است. این لقب نیز بر اساس رؤیاى صادقانه یکى از بزرگان، از سوى اهلبیت (علیهم السلام) به این بانوى گرانقدر داده شده است.
ماجراى این رؤیاى صادقانه بدین شرح است :
مرحوم آیت اللّه سیّد محمود مرعشى نجفى، پدر بزرگوار آیت اللّه سید شهاب الدین مرعشى (ره) بسیار علاقهمند بود که محل قبر شریف حضرت صدّیقه طاهره (سلام الله علیها) را به دست آورد. ختم مجرّبى انتخاب کرد و چهل شب به آن پرداخت. شب چهلم پس از به پایان رساندن ختم و توسّل بسیار، استراحت کرد. در عالم رؤیا به محضر مقدّس حضرت امام باقر (علیه السلام) و یا امام صادق (علیه السلام) مشرّف شد.
امام به ایشان فرمودند:
«عَلَیْکَ بِکَرِیمَةِ اَهْل ِ الْبَْیت ِ»؛ یعنى به دامان کریمه اهل بیت چنگ بزن.
ایشان به گمان این که منظور امام (علیه السلام) حضرت زهرا (سلام الله علیها) است، عرض کرد: «قربانت گردم، من این ختم قرآن را براى دانستن محل دقیق قبر شریف آن حضرت گرفتم تا بهتر به زیارتش مشرّف شوم.» امام فرمود: «منظور من، قبر شریف حضرت معصومه (سلام الله علیها) در قم است.» سپس افزود: «به دلیل مصالحى، خداوند مىخواهد محل قبر شریف حضرت زهرا (سلام الله علیها) پنهان بماند؛ از این رو قبر حضرت معصومه (سلام الله علیها) را تجلّىگاه قبر شریف حضرت زهرا (سلام الله علیها) قرار داده است. اگر قرار بود قبر آن حضرت ظاهر باشد و جلال و جبروتى براى آن مقدّر بود، خداوند همان جلال و جبروت را به قبر مطهّر حضرت معصومه (سلام الله علیها) داده است.» مرحوم مرعشى نجفى هنگامى که از خواب برخاست، تصمیم گرفت رخت سفر بربندد و به قصد زیارت حضرت معصومه (سلام الله علیها) رهسپار ایران شود. وى بىدرنگ آماده سفر شد و همراه خانوادهاش نجف اشرف را به قصد زیارت کریمه اهلبیت ترک کرد.(3)
پینوشتها:
1- ناسخ التواریخ، ج 3، ص 68، به نقل از کریمه اهلبیت، ص 32.
2- زبدة التصانیف، ج 6، ص 159، به نقل از کریمه اهل بیت، ص 3.
3-کریمه اهلبیت، ص 43.
منبع : سبطین