بعد از چندنرخی شدن قیمت ارز، شکر با ارز ترجیحی موسوم به 4200 تومانی وارد کشور شد تا با ثابت ماندن قیمت این کالا و محصولات وابسته به آن معیشت مردم دچار مشکل نشود.
به گزارش عصرخبر، فقط در سال گذشته 2میلیون و 400هزار تن شکر و سایر شیرین‌کننده‌ها در کشور تولید شده که از نیاز کشور بیشتر است اما یک میلیون تن شکر نیز با ارز ترجیحی واردشده است!
اگر چه شکر درب کارخانه با قیمت 25 هزار و 500 تومان تحویل می‌شود و باید با قیمت 28 هزار و 500 تومان به دست مردم برسد اما این کالا در فروشگاه ها از 42 هزار تومان تا 65 هزار تومان عرضه می‌شود و محصولاتی چون نوشابه نیز افزایش صددرصدی قیمت داشتند.
اختصاص ارز ترجیحی به شکر و کاهش مالیات بر ارزش افزوده آن از 9 درصد به 1 درصد موجب شده که به دلیل ارزان تر بودن این کالا در ایران از قیمت جهانی آن، روند قاچاق این محصول و کالاهای وابسته به آن به کشورهای همسایه رشد تصاعدی داشته باشد.
اکنون این پرسش مهم در افکار عمومی وجود دارد که چرا این دیکته‌ای که از ابتدا غلط بود، دوباره نوشته شد؟
