فرماندار کتی هوچول با اعلام وضعیت اضطراری از نیویورکی‌ها خواست در خانه بمانند؛ اما گفت کسانی که در زیرزمین‌ها زندگی می‌کنند، خود را برای بدترین شرایط آماده کنند. رهبران ایالت و شهر از ساکنان درخواست کردند که توفانی را که در عرض چند دقیقه از بارش باران به سیلاب‌های شدید تبدیل شده بود، دست کم نگیرند. هوچول این سیلاب را یک «رویداد بارانی تهدیدکننده زندگی» نامید و شهردار اریک آدامز این توفان را «چیزی که ما نمی‌توانیم آن را ساده بگیریم و از آن را فاقد اهمیت بدانیم» نامید.
ساکنان شهر، درحالی‌که تا حد زیادی غافلگیر شده بودند، به این سخنان توجه کردند و بسیاری در خانه ماندند و در جاده‌ها نماندند. پینگ تلفن‌های همراه در سطح شهر، هشدارهای خدمات هواشناسی ملی را در طول روز ارسال می‌کرد و مکررا یک هشدار «قابل توجه» برای وقوع سیل، سطحی که برای رویدادهای شدید و نادر بارندگی در نظر گرفته شده بود، منتشر کرد. این هشدار تا غروب به قوت خود باقی ماند و فرماندار در یک کنفرانس خبری هشدار داد که با وجود آرامش در توفان، رانندگی نکنید.
او گفت که باران غیرقابل پیش‌بینی بود و اصلا مشخص نبود که چه مناطقی در طول شب بیشترین آسیب را خواهند دید. در طول روز، سیلاب‌های آبشاری خطوط مترو را در سراسر شهر تعطیل کردند و حتی در مراکز اصلی مانند «بارکلیز سنتر» نیز سرویس‌دهی متوقف شد. قطارها با هشدار اندکی تغییر مسیر دادند. یکی از راهبران مترو درحالی‌که قطار Q را به سمت خط E حرکت می‌داد، به نیویورک‌تایمز گفت: «من نمی‌دانم چه اتفاقی دارد می‌افتد. من نمی‌دانم کجا داریم می‌رویم.»
مسافران از میان صحنه‌های هرج و مرج‌گونه، پیاده به خانه برگشتند. آب به زیرزمین‌های سنگی در پارک اسلوپ رسوخ کرد. در پارک پراسپکت، منظره‌ای از نهرهای جاری شکل گرفت. در کوئینز، توفان برپا بود و جمعه را مرطوب‌ترین روز فرودگاه بین‌المللی کندی از زمان شروع ثبت رکوردهای مدرن تبدیل کرد. خیابان‌های ویندزور تراس در بروکلین، محله‌ای که روی شیب تپه ساخته شده بود، در عرض چند دقیقه مورد هجوم سیلاب قرار گرفت، آن هم درست زمانی که مدارس درهای خود را باز می‌کردند. پسران و دختران در خیابان یازدهم از میان آب‌های عمیق عبور کردند تا به کلاس‌های مدرسه ابتدایی خود برسند؛ درحالی‌که همسایه‌ها با چنگک‌ها سعی داشتند زهکش‌های توفان را از برگ‌های انبوه ریخته پاک کنند.
فرماندار نیویورک گفت: «تا جایی که ما اطلاع داریم هیچ کودکی در خطر نبود. اما برخی از مدارس از والدین خواستند که در طول توفان برای بردن فرزندان خود برگردند که بعدا مقامات مدرسه گفتند که دقیقا کار اشتباهی بود.» جسامین لی، یکی از والدین دو فرزندش در بروکلین گفت: «عجیب است، امروز مدرسه را با دانستن اینکه این اتفاق می‌افتد، غیرمسوولانه باز کردند.» در پایان روز، نرخ کلی حضور در مدارس دولتی پس از اینکه در اوایل این هفته حدود 90درصد بود، به حدود 77درصد کاهش یافت. به‌طور خاص در ده‌ها مدرسه در سراسر بروکلین بیش از 4 نفر از هر 10 دانش‌آموز غایب بودند. این احساس وجود داشت که رهبران شهر تا حد زیادی غافلگیر شده بودند. شهردار آدامز به‌دلیل عدم هشدار به ساکنان درباره توفان، شدیدا مورد انتقاد قرار گرفت.
بسته به‌شدت بارش باران، صحنه‌هایی آرام و دل‌انگیز نیز در شهر دیده شد. رودخانه‌های بلندی در زیر پل‌های قوسی در پارک مرکزی ظاهر شدند. مردی با کت و شلوار کاری خیس به حصاری در کنار چمن بزرگ تکیه داده بود و چکمه‌هایش را یکی‌یکی در می‌آورد تا از آب خالی کند. در بلندی‌های پراسپکتِ بروکلین، یک درخت بزرگ سقوط کرد. ریشه‌های این درخت از یک پیاده‌رو بیرون زد و به یک نیسان پارک‌شده شدیدا آسیب رساند. در تراس‌ویندزور، براین نولز، کارمند سابق پارک‌های شهری در دریاچه اُسویگو، یک چنگک برداشت و به سمت یک زهکش مسدودشده رفت تا مسیر آب را باز کند. او گفت: «در هر رویداد بزرگ باران، همه کارگران شهر وظایف دیگر خود را رها می‌کنند، چنگک‌های خود را به‌دست می‌گیرند و می‌روند فاضلاب‌های توفان‌زده را پاک کنند. این سرگرم‌کننده است. لذت آنی در کمک کردن به مردم وجود دارد.» دو سال پس از آنکه بقایای توفان آیدا باعث سیل شدید شد و 11نفر را در کوئینز کشت، بلافاصله توجه به ساکنانی معطوف شد که در مناطق سیلابی زندگی می‌کنند، به‌ویژه آنهایی که در طبقات زیرزمینی به‌سر می‌برند.
بسیاری از این آپارتمان‌ها که اغلب به مهاجران اجاره داده می‌شوند یا افرادی که از یافتن مکانی مقرون‌به‌صرفه برای زندگی ناامید هستند و نمی‌توانند یک جای قانونی مناسب پیدا کنند، به‌طور غیرقانونی در این نوع آپارتمان‌ها ساکن می‌شوند. با وقوع سیل این افراد ابزار مناسبی برای مبارزه با آن ندارند. هوچول گفت: «همیشه مسیر فرار خود را برنامه‌ریزی کنید. صبر نکنید تا آب روی زانوهایتان برسد. زیاد منتظر نمانید؛ به‌گونه‌ای‌که دیر شود.» بر اساس آمار سرویس هواشناسی ملی، باران روز جمعه، دومین سپتامبر مرطوب‌ترین را در تاریخ شهر نیویورک رقم زد: بیش از 30سانتی‌متر باران در این ماه باریده است که بیشترین میزان در بیش از 140سال گذشته است. بیشترین سطح بارانی در ماه سپتامبر در تاریخ نیویورک به بیش از 40 سانتی‌متر می‌رسد. باران اخیر اما بسیاری از خیابان‌ها را مسدود کرد و در زندگی مردم اختلالات زیادی به‌وجود آورد.
