در پاسخ به سوال شما توجه به چند نکته لازم است :
1- طبق آموزه های دینی یعنی آیات قرآن و احادیث اهل بیت، سعادت و خوشبختی انسان مربوط به ایمان و عمل صالح اوست همه ادیان الهی تا زمانی که دین بعد از او نیامده است دین حق محسوب می شوند اما با آمدن دین دیگر باید اعتقاد به دین جدید پیدا کنند. بنابراین پیروان آئین مسیحیت تا زمانی که اسلام نیامده و پیامبر اسلام مبعوث نشده بودند از دین حق پیروی می کردند.
2- وظیفه هر انسانی است که تحقیق کند و بداند که دین حق کدام دین است اگر در این زمینه کوتاهی کند مقصر است در مورد مسیحیان که پس از ظهور اسلام زندگی کرده اند و اکنون نیز زندگی می کنند باید به این نکته توجه کنند که افرادی که حقانیت دین اسلام به آنها آشکار و واضح شد اما از روی تعصب و یا عناد و یا هوای نفس و یا عوامل دیگر از دین حق که اسلام است پیروی نکردند عذر آنها موجه نیست و حجت بر آنها تمام است و در عذاب خواهند بود و اعمال صالحی که در دنیا انجام داده یا می دهند چون مبتنی بر ایمان حقیقی و باور درست نبوده به حال آنها سودمند نخواهد بود.
3- اما آن گروه از مسیحیان که در کشف حقیقت کوتاهی نکردند اما به دین حق نیز دسترسی پیدا نکردند یا دسترسی به دین حق نداشتند به آنها نمی شود گفت که منکر حق هستند به این گروه مستضعفان فکری گفته می شود که واقعا به دنبال حقیقت بودند اما به آن دست نیافتند اما بر اساس باور فطری و عقلی و دینی که داشتند مومن بودند و درستکار بودند مورد عفو الهی قرار می گیرند چنانکه قرآن نیز می فرماید :
لاٰ یُکَلِّفُ اَللّٰهُ نَفْساً إِلاّٰ وُسْعَهٰا ﴿البقرة، 286﴾
خدا هیچ کس را جز به اندازه توانایی اش تکلیف نمی کند. هر کس عمل شایسته ای انجام داده، به سود اوست، و هر کس مرتکب کار زشتی شده، به زیان اوست.
