بدون تردید خمز را باید بازنده بزرگ بازی استقلال و تراکتور دانست. سرمربی تیم تبریزی در نشست خبری پیش از مسابقه سعی کرد کادر داوری را تحت تاثیر قرار بدهد. او جنجال بیهوده‌ای راه انداخت که می‌توانست بازی را به تنش بکشد، اما نهایتا این حاشیه‌سازی به کار خمز و تیمش نیامد و داور بدون اشکال جدی مسابقه را قضاوت کرد. درون زمین هم اوضاع چندان به سود تراکتور نبود.
با اینکه خیلی‌ها می‌دانستند استقلال در فاز هوایی تیم بسیار خطرناکی است، انگار اصلا تراکتور بدون آنالیز به این میدان آمده بود. آنها هر دو گل را از روی ارسال از کناره‌ها و ضربات سر دریافت کردند و نهایتا وقتی در 20 دقیقه پایانی ناچار شدند جلو بیایند، جز در یک مورد موفق نشدند خطر جدی گلزنی به وجود بیاورند. باخت بعدی خمز در نشست خبری پس از مسابقه بود. او بار دیگر، برای چندمین مرتبه تراکتور را از جمع مدعیان خارج دانست و شانس فتح جام را فقط برای پرسپولیس، استقلال و سپاهان در نظر گرفت. خمز قبلا هم گفته بود شکست خوردن برابر این رقبا اتفاق عجیبی نیست، چون این تیم‌ها «بزرگ» هستند؛ خب این یعنی تراکتور بزرگ نیست؟ پس چرا این همه خرج کرده و شما را از اسپانیا به ایران آورده؟ پس چرا این همه هزینه برای جذب بازیکن انجام داده؟ می‌فرمایید نفرات با نظر شما جذب نشدند؟ این هم عذر بدتر از گناه است. کدام مربی حرفه‌ای قبول می‌کند تیم را کسی غیر از خودش ببندد؟ در هر صورت خمز در حالی در سراشیبی قرار گرفته که اسفند سال گذشته قرارداد او به مدت 4 فصل با تراکتور تمدید شده بود.
