ستارگان و اجرام آسمانی در کیهان در کنسرتی بی‌پایان هستند و صداهای عمیقی ایجاد می‌کنند و گاه صداهایی بلندتر شبیه به صدای ظریف فلوت تولید می‌کنند.
به گزارش ایسنا، تلسکوپ‌های فضایی شناور در فضا معمولاً داده‌ها را در قالب بصری و نه شنیداری ضبط می‌کنند. اما دانشمندان و هنرمندان گاهی اوقات از فرآیندی به نام صداسازی(sonification) برای تبدیل داده‌ها به صدا استفاده می‌کنند. صداسازی استفاده از صدای غیر گفتاری برای انتقال اطلاعات یا ادراک داده‌هاست.
این همان کاری است که نوازندگان این قطعه با استفاده از صداهای تولید شده توسط تلسکوپ‌های فضایی ناسا انجام دادند و یک منظره صوتی توسط یک آهنگساز به نام سوفی کاتسنر(Sophie Katsner) ساخته شد.
این قطعه موسیقی با عنوان «جایی که خطوط موازی همگرا می‌شوند» بر اساس نت‌های موسیقی سنتی نیست، بلکه با استفاده از صداهای بدست آمده از تلسکوپ‌های فضایی چاندرا، هابل و اسپیتزر ایجاد شده است.
در واقع این گروه موسیقی، اطلاعات علمی را به یک تجربه شنیداری منحصر به فرد تبدیل کرده است.
صداسازی مانند تبدیل داده‌ها به صدا است. دانشمندان و هنرمندان مقادیر داده‌های مختلفی را از یک صدای خاص ارائه می‌دهند که می‌توان آن را شنید. این کار به افراد کمک می‌کند به جای دیدن اطلاعات، به اطلاعات «گوش دهند».
این می‌تواند یک روش خلاقانه و آموزشی برای ارائه داده‌های علمی، ارائه دیدگاهی متفاوت و کمک به تفسیر اطلاعات پیچیده باشد. اما هنرمندان از آن برای خلق ملودی استفاده می‌کنند.
کاستنر می‌گوید: این مانند نوشتن یک داستان تخیلی است که تا حد زیادی بر اساس حقایق واقعی است. ما داده‌هایی را از فضا می‌گیریم که به صدا تبدیل شده‌اند و یک پیچ و تاب جدید و انسانی در آن ایجاد می‌کنیم.
این پروژه صداسازی با نام «یک جهان صدا» در مرکز پرتوی ایکس چاندرای ناسا در سال 2020 آغاز شد و شامل ترجمه داده‌های دیجیتالی مانند نور پرتوی ایکس و نور رادیویی گرفته شده توسط تلسکوپ به نت‌ها و صداهای موسیقیایی است.
جایی که خطوط موازی همگرا می‌شوند
دانشمندان در این پروژه در حال بررسی داده‌های یک نقطه خاص در مرکز کهکشان راه شیری که خانه یک ابرسیاهچاله است، هستند. در بیانیه مطبوعاتی ناسا توضیح داده شده است که این منطقه هدف، با وسعت حدود 400 سال نوری دارای بینش‌های کلیدی در مورد رفتار این ابرسیاهچاله و چشم انداز کیهانی اطراف است.
داده‌های مورد استفاده در قطعه «جایی که خطوط موازی همگرا می‌شوند» از سه تلسکوپ فضایی ناسا به سه بخش تقسیم می‌شوند که هر کدام بر ویژگی‌های نجومی خاصی در تصویر، شامل دوتایی پرتوی ایکس، رشته‌های قوسی و سیاه‌چاله کلان‌جرم کمان ای* تمرکز دارند.
فرآیند ایجاد این قطعه از همان اصولی پیروی می‌کند که صداسازی داده‌های اصلی تلسکوپ چاندرا، داده‌های بصری را با اتصال جنبه‌های مختلف تصویر به عناصر موسیقی به صدا تبدیل می‌کند. هدف، ارائه یک تجربه شنیداری است که با جزئیات مرکز کهکشان راه شیری مطابقت دارد.
کاستنر توضیح داد: من از منظری متفاوت از صداسازی اصلی به آن نگاه کردم و به جای اسکن کردن تصویر به صورت افقی و در نظر گرفتن محور x به عنوان زمان، بر بخش‌های کوچکی از تصویر تمرکز کردم که خطوط کوتاه متناظر با این اتفاقات را ایجاد می‌کرد و به قطعه نزدیک شدم. مانند زمانی که من بخواهم یک موسیقی فیلم را همراه با تصویر بنویسم.
وی افزود: از آنجایی که تصویر مرکز کهکشانی پر از اطلاعات بود، می‌خواستم توجه شنوندگان را به رویدادهای کوچک‌تر در مجموعه داده‌های بزرگ‌تر جلب کنم.