تلسکوپ

ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب بیش از 40 ستاره منفرد را در یک کهکشان در فاصله 6.5 میلیارد سال نوری از کهکشان راه شیری کشف کردند. این بزرگترین تعداد ستاره‌های واحدی است که تا به حال در جهان دور شناسایی شده است.

این پروژه شامل نصب صدها آشکارساز در اعماق دریاست که سیگنال‌های زودگذری را که نوترینوها در تعامل با آب دریا ایجاد می‌کنند، ثبت می‌کند.

سیاره فراخورشیدی کِی 2- 18 بی که EPIC 201912552 b نیز نامیده می‌شود، به دور یک ستاره کوتوله سرخ (کوچک‌ترین و سردترین نوع ستاره که سرخ‌رنگ است) به نام کوتوله سرخ کِی 2- 18 می‌گردد.

ساخت تلسکوپ فوق‌العاده بزرگ اروپایی با پیشرفت گنبد سازه و محفظه‌ی آینه‌ی اصلی به خوبی پیش می‌رود.

دانشمندان پروژه «تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن»(Nancy Grace Roman Space Telescope) ناسا به نقطه عطف قابل توجهی در مونتاژ این رصدخانه نسل بعدی دست یافته‌اند که هدف آن، پاسخ‌گویی به پرسش‌های مهم درباره ماده تاریک، سیارات فراخورشیدی و اخترفیزیک فروسرخ است.

اِن‌جی‌سی 5248، یک کهکشان مارپیچی است که در فاصله 42 میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی گاوران (عوّا) قرار دارد و با نام کالدوِل 45 نیز شناخته می‌شود؛ این کهکشان مارپیچی ساختاری خیره‌کننده با بازوهای مارپیچی و میله‌ای مرکزی را به نمایش می‌گذارد.

یکی از جذاب‌ترین اهداف برای تلسکوپ‌های فضایی در طول تاریخ. «وب» نشان داد که توانایی‌اش در نفوذ به گرد و غبار کیهانی می‌تواند درک انسان از فضای عمیق را تغییر دهد؛ حتی آنهایی که پیش‌تر دیده بودیم. «ستون‌های آفرینش» از گازهای میان اختری و ذرات کیهانی تشکیل شده‌اند و در فاصله 7هزار سال نوری از زمین قرار دارند.

تلسکوپ فضایی جیمز وب تفاوت‌های دما را در دو طرف یک سیاره فراخورشیدی کشف کرد.

نظر دانشمندان این است که سیاه چاله های کلان‌جرم به دلیل ادغام زنجیره‌هایی از سیاه‌چاله‌های بزرگ‌تر متولد می‌شوند و رشد می‌کنند. این امر با تشخیص امواج گرانشی اثبات شده است که از ادغام سیاه‌چاله‌ها سرچشمه می‌گیرند.

محققان با کمک تلسکوپ فضایی جیمز وب کهکشان‌های مرموزی را در بازه زمانی حدود 600 تا 800 میلیون سال پس از بیگ‌بنگ کشف کردند.