سرطان یک بیماری پیچیده است که به دلیل رشد و تکثیر غیرقابل کنترل سلول‌ها ایجاد می‌شود. در سال‌های اخیر، پژوهشگران دریافته‌اند که سیستم عصبی نقش مهمی در سرطان دارد.
سیستم عصبی از دو نوع سلول عصبی تشکیل شده است: سلول‌های عصبی حسی و سلول‌های عصبی حرکتی. سلول‌های عصبی حسی اطلاعات را از محیط اطراف به مغز منتقل می‌کنند و سلول‌های عصبی حرکتی دستورات مغز را به سایر قسمت‌های بدن منتقل می‌کنند. هر دو نوع سلول عصبی می‌توانند در سرطان نقش داشته باشند.
سلول‌های تومور اغلب از سلول‌های عصبی مانند شاهراه‌هایی استفاده می‌کنند تا به سایر قسمت‌های بدن بروند. این روند به نام متاستاز شناخته می‌شود و یکی از عوامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان است.
عصب‌ها همچنین در مراحل اولیه بروز و پیشرفت سرطان نقش دارند. سلول‌های تومور مواد شیمیایی آزاد می‌کنند که باعث رشد عصب‌ها می‌شود. این عصب‌ها به نوبه خود رشد سرطان را تسریع می‌کنند.
پژوهش‌ها نشان داده است که قطع عصب‌های تومور ممکن است به کشتن سلول‌های سرطانی کمک کند. همچنین، داروهای اعصاب مانند داروهای ضدافسردگی و تثبیت‌کننده خلق ممکن است خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهند.
علاوه بر این، استرس و اضطراب می‌توانند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند. پژوهش‌ها نشان داده است که کاهش استرس می‌تواند به بهبود پاسخ بدن به درمان سرطان کمک کند.
نتیجه:
پژوهش‌های بیشتری در مورد ارتباط میان سیستم عصبی و سرطان لازم است تا پزشکان بتوانند موثرترین روش درمانی را در اختیار بیماران بگذارند.