«هند خوداری»، روزنامهنگار فلسطینی هم نوشت که شهروندان فلسطینی در جنوب غزه عصبانی، سرخورده و هراسان هستند؛ زیرا ارتش اسرائیل از آنها خواسته به جنوب و به سوی رفح بروند. او گفت بیمارستانها، مدارس و خانهها مملو از انسان هستند. او افزود شهروندان نمیتوانند به مناطق شمالی بروند؛ جایی که در آن جنگ زمینی و نبرد هوایی جریان دارد؛ اما در عین حال میترسند به سوی رفح بروند؛ زیرا ممکن است به شکل دیگری هدف قرار بگیرند. خودداری در بخش دیگری از گزارش خود افزود، اسرائیل در حال حاضر تمام نوار غزه را بمباران میکند. از زمان پایان آتشبس، تمرکز بر مناطق جنوبی است. اکثر کسانی که از شمال تخلیه شدهاند، نمیتوانند به عقب برگردند. او نوشت که نیروهای اسرائیلی نقشهای را منتشر کردند و از مردم غزه خواستند دستورالعملهای تخلیه را دنبال کنند و به مناطق امن بروند. اما مردم برای دسترسی به این نقشه نه برق دارند و نه اینترنت. برای مردم اکنون هیچجا امن نیست. نه میتوانند به شمال بروند که منطقه جنگی است، نه امنیت در جنوب دارند؛ چون باید از آنجا هم تخلیه شوند. گویا اسرائیل به عمد دست به آزار و آوارگی مردم زده تا آنها خروج از سرزمینهای فلسطینی را به ماندن در آن ترجیح دهند.
«بن هوبارد»، «ویکتوریا کیم»، «پاتریک کینگزلی» و دیگران در گزارش 2دسامبر در نیویورک تایمز نوشتند، روز شنبه (11 آذر)، یک روز پس از پایان آتشبس بین اسرائیل و حماس، مردم غزه برای تشدید خصومتها آماده شدند؛ زیرا اسرائیل تمرکز خود را بر جنوب غزه برای مرحله بعدی جنگ آغاز کرد و جریان منابع حیاتی مانند غذا، آب و دارو دوباره کاهش یافت. ارتش اسرائیل اعلام کرد روز جمعه 200حمله به غزه انجام داد و بار دیگر ساکنان غیرنظامی غزه را در معرض رنج و آوارگی و کشتار قرار داد. به گفته مقامات بهداشتی غزه 578نفر مجروح شدند. پس از یک عملیات زمینی چهار هفتهای در نیمه شمالی نوار غزه، اسرائیل معتقد است که رهبری ارشد حماس اکنون در جنوب غزه پنهان شده است. رهبران اسرائیل روز جمعه بر عزم خود برای اطمینان از اینکه این گروه هرگز دیگر نتواند تهدیدی برای اسرائیل باشد، تکرار کردند. وزارت کشور غزه بامداد شنبه در بیانیهای در تلگرام اعلام کرد که اسرائیل آتش توپخانه و حملات هوایی را به القراره، شهرکی در شمال خانیونس (بزرگترین شهر در جنوب غزه) تشدید کرده است. برخی از فلسطینیهای نزدیک خان یونس روز جمعه گفتند که ارتش اسرائیل به آنها دستور داده است که از جنوب به رفح، شهری در امتداد مرز غزه با مصر، بروند. بعدازظهر جمعه، هواپیماهای جنگی اسرائیل به خانیونس حمله کردند؛ جایی که صدها هزار آواره پس از آنکه به آنها گفته شد خانههای خود را در شمال ترک کنند، در آن پناه گرفتهاند. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، حدود 1.8میلیون غزهای بهدلیل جنگ آواره شدهاند و بسیاری میگویند دیگر جایی برای پناه بردن آنها باقی نمانده است. به نوشته «هوبارد- کیم- کینگزلی و دیگران»، یوآو گالانت، وزیر جنگ اسرائیل، عکسی از خود در یک هلیکوپتر تهاجمی اسرائیل در شبکههای اجتماعی منتشر کرد و گفت که برخی از حملات روز جمعه به غزه را از هوا تماشا کرده است. او در شبکه اجتماعی X نوشت: «امروز صبح [جمعه] ما به حماس با تمام قدرت ضربه زدیم. حماس فقط زور میفهمد.» توقف یک هفتهای درگیریها فرصتی برای صدها کامیون کمکرسان برای ورود به غزه بود؛ کامیونهایی که مواد غذایی، آب، دارو و سوخت را حمل میکردند، هرچند گروههای امدادی میگفتند که امدادرسانی هنوز از آنچه باید باشد فاصله دارد. روز جمعه، این محمولهها ابتدا پس از پایان یافتن آتشبس متوقف شد؛ اما «آژانس نظارت بر سیاست اسرائیل برای سرزمینهای فلسطینی» در همان روز ادعا کرد که به «دهها» کامیون کمکرسانی اجازه ورود داده شده است. جان کربی، سخنگوی شورای امنیت ملی گفت که اسرائیل با اصرار ایالات متحده روز جمعه موافقت کرده است که اجازه ورود به تعداد کمتری از کامیونهای کمکرسانی به غزه بدهد. مارتین گریفیث، مسوول ارشد سازمان ملل در امور بشردوستانه و امدادی، خواستار آتشبس انسانی پایدار شد و گفت که سطح تخریب و مرگ «غیرقابل قبول» است. او گفت که مکث هفت روزه، نگاهی اجمالی از شرایط غزه را به دست داد.
«آمیرا هارودا»، «ایاد ابوهویلا» و «گایا گوپتا» هم در گزارش دیگری در همان تاریخ در نیویورکتایمز نوشتند، پس از یک هفته آرامش، «یوسف هماش» روز جمعه در شهر رفح در جنوب غزه با صدای مهیب انفجار از خواب بیدار شد. هماش، افسر حمایت از شورای پناهندگان نروژی در غزه، در پیامی صوتی گفت: «هفت هفته جنون با هفت روز توقف بشردوستانه همراه شد و اکنون، دوباره به چرخه خشونت بازگشتهایم.» آتشبس شکننده و هفتروزه در اوایل روز جمعه پایان یافت و غزه بار دیگر با یکی از شدیدترین بمبارانهای قرن بیستویکم غزه مواجه شد. مقامات بهداشتی غزه اندکی بعد از شهادت 178فلسطینی و زخمی شدن 578نفر دیگر خبر دادند.
مقامات اسرائیلی و حماس گفتند که این توافق به این دلیل شکست خورد و تمدید نشد که نتوانستند درباره مبادله بیشتر گروگانها و اسیران و زندانیان فلسطینی به توافق برسند. هماش گفت که شورای پناهندگان نروژ، یک گروه غیردولتی مستقر در اسلو، از آتشبس موقت برای تهیه طرحی برای توزیع کمک استفاده کرد. اما به گفته وی، با از سرگیری درگیری، تیمهای وی عملیات خود را متوقف کردند. آخرین مرحله از کارزار اسرائیل علیه غزه، نیمهجنوبی این منطقه را هدف قرار داده، جایی که بسیاری از فلسطینیها به دنبال امنیت هستند. برخی از فلسطینیهای واقع در نزدیکی خان یونس گفتند که ارتش اسرائیل آنها را به سمت جنوب، به رفح که در امتداد مرز غزه با مصر قرار دارد، هدایت میکند. اما این شهر نیز مورد هدف حملات هوایی قرار گرفته است. بسیاری از فلسطینیها و ناظران معتقدند که هیچجای غزه نمیتواند امن تلقی شود.
به نوشته «هارودا- ابوهویلا- گوپتا»، گزارشگران نیویورک تایمز، محمود الخالدی، یک جوان 17ساله از شهر غزه، بر اثر حملات هوایی اسرائیل در 20نوامبر در رفح (که منجر به شهادت خواهرش، کارولین الخالدی، 28 ساله شد) دچار شکستگی جمجمه و خونریزی در ریهها، کبد و طحال شد. او روز پنجشنبه (8 آذر) از بیمارستان اروپایی غزه مرخص شد و به خانه عمهاش در القراره، چند مایلی شمال رفح، نزدیک شهر خانیونس رفت. اوایل روز جمعه (9آذر و زمان پایان آتشبس)، حملات هوایی اسرائیل خانههای مجاور خانه عمهاش را دچار آسیب ساخت و تمام پنجرههای خانه عمهاش ریخت و الخالدی را دوباره مجروح کرد. الخالدی عصر جمعه در یک مصاحبه تلفنی گفت: «به محض پایان آتشبس، آنها به خانههای نزدیک ما حمله کردند. این صدای وحشتناکی بود.» الخالدی گفت که ارتش اسرائیل به خانواده وی دستور داده است که القراره را ترک کنند و به رفح برگردند. خانواده او امتناع کردند.
«سمیر الجراح»، 67 ساله، از زمان آغاز جنگ در 7 اکتبر، پس از حملات ویرانگر حماس به اسرائیل که از غزه آغاز شد، در القراره زندگی میکند. او گفت: «نمیدانم کجا بروم.» او در پاسخ به این سوال که آیا رفح یک احتمال است، گفت: «هرجا مردم بروند، من هم خواهم رفت.» تمام افرادی که در این گزارش با آنها مصاحبه شد به اتفاق اعلام کردهاند که هیچ جایی امن نیست. آنها میگویند توصیف جنوب بهعنوان امنترین یا انسانیترین منطقه در غزه یک دروغ بسیار بزرگ است. اکنون مردم با صدای انفجار به خواب میروند و با صدای انفجار از خواب بیدار میشوند. برخی از گفتوگو شوندگان افزودند که وضعیت به قدری وخیم است که بسیاری مجبور به خوابیدن در خیابان و روی سنگفرشها یا در چادرهای نایلونی هستند.