عصر ایران ؛ نهال موسوی - امروز خبری منتشر شد که حنجره و صدای مصطفی راغب خواننده با پیشنهاد و پیگیری صندوق اعتباری هنر بیمه شد.
مدیرعامل یک شرکت بیمه با اعلام این خبر و اشاره به جزییات آن گفت: «یکی از مواردی که احتمال مخاطره و آسیب پذیری در قشر هنرمندان به ویژه اهالی موسیقی ایجاد می‌کند، موضوع حنجره و صدای آنهاست؛ ممکن است در این خصوص مشکلی برای هنرمندان این عرصه به وجود نیاید اما این مخاطره همواره متوجه هنرمندان موسیقی و به ویژه خوانندگان خواهد بود.
با پیگیری مدیر عامل صندوق اعتباری هنر برای بیمه کردن حنجره هنرمندان و با بررسی‌های به عمل آمده این مهم نیز در قالب محصولات خدمات بیمه شرکت ما تعریف و برای اولین بار همزمان با جشن پنجاهمین سالگرد تاسیس شرکت، حنجره آقای مصطفی راغب بیمه شد. در صورت بیماری یا حادثه‌ای که منجر به آسیب‌دیدگی یا از دست دادن صدای این خواننده محبوب کشور شود، بیمه نسبت به جبران خسارت تا سقف 15 میلیارد ریال اقدام می‌کند.»
مدیرعامل صندوق اعتباری هنر نیز با اشاره به اهمیت بیمه اعضای بدن هنرمندان گفت: «یکی از مهمترین اهداف صندوق اعتباری هنر کاهش دغدغه های فعالان حوزه فرهنگ و هنر است. از این رو صندوق اعتباری هنر با توجه به نیازهای اعضای تحت پوشش تلاش می کند نسبت به توسعه کمی و کیفی خدمات خود اقدام کند.
[...] از آنجا که اعضای بدن اصحاب فرهنگ و هنر نقش مهمی در تولید آثار آنان دارد و این عضو خاص در معرض آسیب بیشتری قرار دارد، طی هماهنگی با بیمه دانا موضوع بیمه اعضای بدن هنرمندان مطرح شد تا یکی از دغدغه‌های مهم جامعه فرهنگ و هنر را در صورت حادثه یا بیماری کاهش دهیم.»
البته این اولین بار نیست که چنین اتفاقی رخ می‌دهد و در سال 1395 هم حنجره سالار عقیلی خواننده بیمه شد. اما چند نکته در جریان این اتفاق حائز اهمیت است.
در وهله اول این خبر اتفاق نیکی است و چه خوب است که برای یک هنرمند عرصه موسیقی چنین اتفاقی رخ داده است اما این پرسش هم مطرح است که در چنین مواردی معیار انتخاب چگونه و بر چه اساسی است؟ آیا چهارچوب و اساسنامه‌ای برای انجام این قبیل اتفاقات وجود دارد؟
از این جهت این پرسش‌ها مطرح می‌شود که اگر این اتفاق یک توافق بین خود هنرمند با شرکت بیمه بود، انتخابی آزاده بوده بین دو طرف و هر کدام بنابر صلاحدید و استراتژی یا سیاست کاری خود اقدام به چنین کاری کرده‌اند.
اما وقتی پای صندوق اعتباری هنر وسط آمده است و بنابر اعلام در خبر با پیگیری صندوق اهتباری هنر و جهت کاهش دغدغه هنرمندان این رویه اتخاذ شده است حتما باید یک سازوکار مشخصی داشته باشد یا اگر نداشته برای آن تعریف شود.
صندوق اعتباری هنرمندان و مدیر عامل آن از میان این همه خواننده چرا مصطفی راغب را انتخاب کرده است؟ چرا این موقعیت برای هنرمندان خواننده دیگری مانند شهرام ناظری، علیرضا افتخاری، همایون شجریان، علیرضا قربانی و ... فراهم نشده است؟
صندوق اعتباری هنر آیا فقط برای بیمه کردن حنجره خواننده‌ها اقدام کرده و می‌کند یا خیر هنرمندان دیگر حوزه موسیقی هم به این رویکرد اضافه می‌شوند؟ جدای از اهالی موسیقی بسیاری هنرمند دیگر در حوزه‌های سینما، تئاتر، تجسمی و ... هم وجود دارد که واقعا در همین چهارچوب تعریف شده و مورد دغدغه صندوق اعتباری هنر قرار می‌گیرند. به آنها هم فکر شده است؟
بهرحال چون نهادی مانند صندوق اعتباری هنر یک ارگان شخصی یا خصوصی نیست باید در قبال همه این پرسش‌ها جوابگو باشند یا حداقل استراتژی و سیاست گذاری خود در این زمینه را شفاف سازند.
امیدوارم که این بیمه کردن حنجره مصطفی راغب پیش درآمدی باشد برای بیمه کردن به این شکل بسیاری از هنرمندان دیگر هم.
خدای نکرده بحث‌های غیر هنری چون خودی و غیرخودی هم در بین نباشد.
