به نظر می‌رسد زمانِ بهبود زخم‌ها تا حدی به ذهنیت ما مربوط می‌شود، چرا که پژوهشگران دریافته‌اند که زمانی که یک فرد فکر می‌کند که زمان سریع‌تر از آنچه که هست در حال گذر است، بهبود زخم‌هایش سریع‌تر اتفاق می‌افتد.
به نقل از ساینس‌الرت، پیتر آنگل و الن لَنگِر روانشناسان دانشگاه «هاروارد» می‌گویند یافته‌های آنها ایده‌ی یک رابطه دو طرفه ذهن و بدن را تایید می‌کند و در هنگام کمک به افراد برای نجات از آسیب و بیماری باید به عوامل روانشناختی توجه بیشتری کرد.
به گزارش ایسنا، دانشمندان هنوز در تلاشند تا راه‌هایی را که نگرش ذهنی بر سلامت جسمی تأثیر می‌گذارد، شناسایی کنند. این مطالعه جدید نشان می‌دهد که رابطه بین مغز و بدن گسترده‌تر از آن چیزی است که تاکنون تصور می‌شد.
پژوهشگران در مقاله منتشر شده خود آورده‌اند: بر اساس نظریه وحدت ذهن و بدن که تأثیرات همزمان و دو طرفه ذهن بر بدن و بدن بر ذهن را ارائه می‌کند، ما فرض کردیم که زخم‌ها زمانی که زمان را به‌ترتیب طولانی‌تر یا کوتاه‌تر تجربه می‌کنیم، سریع‌تر یا کندتر بهبود می‌یابند.
آنگل و لنگر برای این مطالعه از 33 شرکت‌کننده دعوت کردند که هر کدام تحت یک فرآیند بادکش درمانی کنترل شده قرار گرفتند تا کبودی روی پوست‌شان باقی بماند. این باعث شد که پژوهشگران آسیبی جزئی داشته باشند تا بتوانند روی آن مطالعه کنند.
داوطلبان سه بار به این روش به شکلی خفیف زخمی شدند. یک بار در یک سناریوی زمان عادی به مدت 28 دقیقه، یک بار در یک سناریوی زمان آهسته که 28 دقیقه طول کشید، اما طوری برنامه‌ریزی شده بود که 14 دقیقه به نظر برسد و یک بار در یک سناریوی سریع که 28 دقیقه به طول انجامید، اما به نظر می‌رسید که 56 دقیقه گذشته است.
ترفندهایی مانند تغییر سرعت تایمر، واداشتن شرکت‌کنندگان به تماشای فیلم و تغییر فرکانس بررسی زخم‌هایشان، همگی برای کمک به تغییر درک گذر زمان مورد استفاده قرار گرفتند.
اگرچه زمان واقعی سپری شده در هر سه حالت 28 دقیقه بود، اما بهبود قابل توجهی در شرایط عادی در مقایسه با شرایط آهسته و همچنین بهبود بیشتری در شرایط سریع در مقایسه با شرایط عادی مشاهده شد و طبیعتا بهبود زخم در شرایط سریع در مقایسه با زمان آهسته بیشتر بود.
این رابطه پیچیده بین ذهن و بدن مدتهاست که پژوهشگران را مجذوب خود کرده است. این بخشی از دلیل استفاده از دارونماها در آزمایشات است، چرا که گاهی اوقات فقط فکر کردن به این که تحت درمان هستید، می‌تواند اثرات مثبتی داشته باشد.
در حالی که معمولاً چیزی مانند احساسات بر سلامتی تأثیر می‌گذارد، عوامل روانشناختی انتزاعی‌تر مانند درک گذر زمان هنوز به درستی مورد بررسی قرار نگرفته‌اند.
آنگل و لنگر در پایان گفتند: این نتایج این فرضیه را تأیید می‌کند که تأثیر زمان بر شفای فیزیکی مستقیماً تحت تأثیر تجربه روانشناختی فرد از زمان و مستقل از زمان واقعی سپری شده است.
این پژوهش در مجله Scientific Reports منتشر شده است.
