روزنامه هم‌میهن نوشت: جایگاه امروز ایران در منطقه کجاست؟ آیا این جایگاه، با ظرفیت‌های ایران تناسب دارد؟ این سوالی است که باید دنبال پاسخ آن بگردیم. زیرا پاسخ به این سوالات، مشخص‌کننده شرایط امروز کشور، واقعیت‌ها و شعارهایی است که ما با آن روبه‌رو هستیم.
چندی پیش، یک فعال اصول‌گرا در دفاع از شرایطی که کشور ما دارد و آن را «وضع موجود» می‌نامیم، گفته بود ایران را با پاکستان و بنگلادش مقایسه کنید. فارغ از اینکه پاکستان و بنگلادش وضعیت بهتر یا بدتری از ایرانِ امروز دارند، باید از این زاویه مسئله را بررسی کنیم که چرا ایران نباید خود را با کشورهایی از منطقه که شرایط خوبی دارند، مقایسه کند؟ چرا امارات متحده عربی، کویت، عمان و قطر و دیگران طرف مقایسه ما نباشند؟
براساس گزارش رسمی اداره اقتصاد و گردشگری دوبی، از ژانویه تا نوامبر 2023 میلادی، تنها همین شهر میزبان بیش از 15 میلیون گردشگر خارجی بوده که افزایش 20 درصدی نسبت به مدت مشابه در سال 2022 را پشت سر گذاشته است.
ایران در سال 2022 میزبان 1/4 میلیون توریست خارجی بوده است. این آمار 55 درصد کمتر از آمار مسافران در سال 2019 و پیش از همه‌گیری کروناست که عدد 11/9میلیون نفر را نشان می‌دهد.
آن‌هایی که آینده را در شعارها و آرمان‌هایی غیرقابل تجدیدنظر می‌بینند، معتقد هستند این هزینه‌ای است که باید برای آرمان‌ها پرداخت کرد؛ و البته معتقد هستند که می‌شود با راه‌های جایگزین، این شرایط را تغییر داد. زمان مشخص کرده است که آن‌ها اشتباه می‌کنند.
درحالی‌که ما از قطار پیشرفت صحبت می‌کنیم، کشورهای همسایه سوار بر ترن پرسرعت بر ریل توسعه حرکت می‌کنند و خودشان را با روند رو به جلوی جهان هماهنگ کرده‌اند.
