عصر ایران ؛ نهال موسوی - چند قسمت از برنامه برمودا کامران نجف زاده از شبکه نسیم پخش شده است و افرادی چون مهدی تاج، اسدالله یکتا، محمدرضا حیاتی، ابوالفضل پورعرب و ... به عنوان مهمان حضور داشته‌اند.
قابل ذکر است سازندگان برنامه اعلام کرده‌اند: «برمودا با شعار "به وقت پیدا شدن" محیطی دوستانه را برای مهمانان خود ایجاد می‌کند و با چالش‌هایی که در هر برنامه طراحی خاص خود را دارد، مهمان‌های خود را در موقعیت‌های غافلگیرکننده‌ای قرار می‌دهد.»
آنچه تا به امروز دیده‌ایم جدای از تغییرات ظاهری کامران نجف زاده - چون کاشت مو، چاق شدن و ... - در واقع موقعیت چندان خاص یا چالشی با مهمانان برنامه هم نبوده است. یعنی بر خلاف آنچه خالقان برنامه ادعا دارند چندان برنامه چالشی هم نبوده است.
اسم برمودا تداعی کننده همان مثلث برمودا و گم شدن افرادی در آن مکان است که دیگر هیچ گاه اثری از نها پیدا نشد، حال وجه تسمیه آن برای چنین برنامه‌ای چیست باز جای پرسش است! اگر قصد بر این است که بگویند در این برنامه سراغ افرادی می‌روند که سالها از آنها دیگر خبری نبوده و نیست که باید اسم برنامه را «آنتی برمودا» یا «ضد برمودا» می‌گذاشتند چون در اینجا افراد پیدا می‌شوند نه گم!
نکته‌ای که در همان نگاه اول هم به شدت به چشم می‌آید طراحی صحنه و فضای دکور برنامه است که البته تو ذوق می‌زند، با یک نگاه به این دکور متوجه بی ربط بودن عناصر داخل آن و ترکیب رنگ و فضا می‌شوید. آن میز و صندلی ریاستی در وسط و بالای صحنه چه ربطی به این برنامه گفتگو محور دارد؟ این مبل‌های چستر زرشکی وسط صحنه که نجف زاده و مهمانش بر روی آنها می‌نشینند دیگر چیست؟
چنین موقعیتی به یاد آورنده رئیس‌های ادارات و مدیرعامل‌های شرکت‌ها و سازمانهاست که دفترهای بزرگ با میزی بزرگ دارند اما هر وقت مهمانی دارند پشت آن میز مدیرتی نمی نشینند و به احترام مهمانشان در یک فضای صمیمی تر بر روی مبلی راحتی روبروی مهمانانانشان قرار می‌گیرند.
این دیوارها و فضای فیروزه‌ای بزرگ با این همه در و پنجره‌های بزرگ و طاقچه‌های داخل دیوار و ... چه کاربردی دارند؟ آن گلدان‌ها، آن کتاب‌ها، آن بن سای، آن تلفن قدیمی، آن رادیو قدیمی، مجسمه اسب، آن آباژورها و ... فلسفه وجودیشان چیست؟ فقط پر کردن فضا با عناصری قدیمی و نوستالژیک و هر آنچه که به نظر قشنگ و تاریخی می‌آید یا اینکه قرار است یک لایه دیگری به درک مخاطب از برنامه اضافه کند؟
با توجه به شکل برنامه این فضاچینی فقط شلوغ کردن و به رخ کشیدن است والا شکل گفتگویی که با مهمانان دارد را می‌توان در فضایی بسیار کوچکتر و صمیمی‌تر از این هم برگزار کرد.
نکته دیگر استفاده از دو بازیگر پیشکسوت و قدیمی در نقش کسانی که از مهمانان پذیرایی می‌کنند هم واقعا از بد سلیقگی تمام تیم سازنده این برنامه است، جواد انصافی و محمود بصیری که تا به الان آمده‌اند و در همان بدو ورود به مهمان خوش آمدی گفته سپس رفته و با چایی، دم نوش یا دوغ و گوش فیل برمی‌گردند اصلا جالب نیست.
آن دو بزرگوار هر کدام خود به اندازه مهمانان یا حتی بسیار بیشتر از آنها سابقه فعالیت هنری دارند حال این نقش را به خود بگیرند که ... بگذریم.
البته اگر برنامه سازان هم چنین ایده‌ای داشته‌اند در این دستگاه عریض و طویل صداوسیما با آن همه ناظر پخش، مدیر و ... کسی به ذهنش خطور نکرد این عمل در حق آن 2 هنرمند قدیمی کار درستی نیست!؟
در کل برنامه برمودا از آن نریشن تصنعی نجف زاده در شروع اولین برنامه تا به امروز آشفته بازاری است مانند همه آنچه که در صحنه و پشت صحنه برنامه می‌بینیم، از کامران نجف زاده بعد از حضور سال‌های طولانی در آمریکا به عنوان مهد برنامه سازی جهان - علی الخصوص برنامه‌های گفتگو محور - انتظار بسیار بیشتر از این بود.
البته اگر بخواهیم به تفصیل و درباره محتوای برنامه برمودا بنویسیم جای سخن بسیار است فعلا منتظر قسمت‌های بعدی می‌مانیم.