به احتمال زیاد واژه «بوتاکس» را زیاد شنیده اید؛ نوعی روش زیبایی که بدون نیاز به جراحی به رفع چین و چروک های صورت کمک می کند. این روزها، افراد متعددی برای از بین بردن چروک های پیشانی یا خط لبخند به متخصصان تزریق بوتاکس مراجعه نموده و در عرض چند دقیقه به جوان تر شدن چهره خود اقدام می کنند.
اما شاید جالب باشد بدانید بوتاکس که در حال حاضر این همه محبوبیت دارد، به واسطه سوسیس های آلمانی کشنده در اوایل دهه 1800 میلادی کشف شد.
در آن زمان، یک فیزیکدان آلمانی به نام «جاستینوس کرنر» برای نخستین بار به وجود «سم بوتولینوم» در این سوسیس ها مشکوک شد که منشا فلج شدن عضلات و مرگ های آن دوره به شمار می رفتند. در دوران جنگ های ناپلئون، پس از شیوع «مسمومیت در اثر مصرف سوسیس»، کرنر بیش از گذشته به فرضیه های خود مطمئن شد و به همین خاطر، صدها عدد از سوسیس ها را مورد آزمایش قرار داد.
در نتیجه این تحقیقات، وی نخستین فردی بود که توانست به خاصیت درمانی سم موجود در این ماده غذایی پی برده و تاثیرات مفید آن را به عموم مردم بشناساند.
بوتولیسم که از طریق غذا به انسان منتقل می شود یک بیماری فلج کننده جدی است که در نتیجه آلودگی با باکتری کلستریدیوم بوتولینوم که سم تولید می کند، ایجاد می شود. این باکتری در خاک، گوشت های آلوده و هم چنین در محیط های خالی از اکسیژن زندگی می کند. ترکیب این میکروب با غذاهای فراوری شده و گوشت های نمک سود، نتایج مرگباری در پی دارد.
سم بوتولینوم با اینکه به مشکلات بینائی، ایجاد اشکال در روند قورت دادن غذا، استفراغ و ضعف عضله ها منجر می شود اما خوشبختانه روشی برای مهار این سم پیدا شده و انسان توانسته از تاثیرات مثبت آن در جهت زیبایی و جوان سازی پوست استفاده کند.
به طوری که در حال حاضر، این سم که با نام تجاری بوتاکس در سراسر جهان شناخته می شود، بسیار موردتوجه مردم دنیا قرار دارد و بر اساس آمار کشور آمریکا، از سال 2000 تاکنون میزان تقاضا برای آن 700 درصد افزایش یافته است.
بوتاکس در واقع برای فلج موقت عضلات تزریق می شود. سم بوتولینوم با فلج عضلات زیرپوستی برای صاف کردن چین و چروک های صورت و ایجاد ظاهری جوان تر در افراد مورد استفاده قرار می گیرد.
استفاده از سم برای داشتن زیبایی ظاهری از دیرباز در میان اقوام گوناگون بشر رواج داشته است. به طوری که گفته می شود در مصر باستان، مردم پلک های خود را با ترکیبی سمی از مس و سرب نقاشی می کرده اند. این کار باعث ایجاد بی خوابی و آسیب جدی به مغز می شده است.
یا مثلا یونانی ها با استفاده از کرم های ساخته شده از سرب صورت خود را رنگ می کرده اند که دست آخر به جنون افراد منتهی می گشته.
به این ترتیب باید گفت فدا کردن سلامتی برای زیبایی بیشتر گرایشی است که از سال های بسیار دور در میان انسان ها رواج داشته و همچنان نیز افراد زیادی به این کار مبادرت می ورزند.
در آخر هم شاید بد نباشد بدانید که در برخی از لوازم آرایشی مخصوص چشم از جیوه به عنوان ماده نگهدارنده استفاده می شود. حتی در سال 2007 میلادی، مشخص شد که یک سوم از 33 رژلب قرمزی که توسط گروه حمایت از سلامت وسایل آرایشی مورد آزمایش قرار گرفته اند، حاوی سرب هستند.
