روز بعد، لوریا باکتریهای درون هر لوله را به ظرف پر از فاژ منتقل و روز آینده تعداد کلنیهای باکتریایی مقاوم در هر ظرف را شمارش کرد. اگر باکتریها طی تعامل با فاژها، در برابر آنها مقاومت کسب میکردند، نباید هیچیک از باکتریهای درون لولهها دارای جهش میبودند.
از سوی دیگر، وقتی باکتریها به ظرف حاوی فاژ منتقل میشوند، باید تعداد کمی از آنها (مثلا یک از 10 میلیون باکتری) گونههای مقاوم تولید کنند. هر گونهی مقاوم دربرابر فاژ باید به شکل یک کلنی رشد کند، اما سایر باکتریها باید براثر عفونت از بین بروند.
اگر باکتریها مستقل از تعامل با فاژها، مقاومت به دست آورند، برخی از باکتریهای درون لولهها دارای جهش خواهند بود. علت آن است که هر بار که باکتری درون لوله تقسیم میشود، احتمال کمی وجود دارد که گونهی مقاومی تولید کند.
اگر نسل آغازینِ باکتری، اولین نسلی باشد که جهش پیدا میکند، حداقل نیمی از باکتریها در نسلهای بعدی مقاوم خواهند بود. اگر باکتری نسل دوم، اولین باکتری باشد که جهش پیدا میکند، حداقل یکهشتم از باکتریها در نسلهای بعدی مقاوم خواهند بود.
مانند جایزههای کوچک درون ماشین پوکر، جهشهای نسل آخر بیشتر اتفاق میافتد، اما تعداد کمتری گونهی مقاوم حاصل میکند و مانند جایزههای بزرگ، جهشهای نسل اولیه بهندرت اتفاق میافتند، اما گونههای زیادی را حاصل میکنند.
جهشهای نسل اولیه نادر هستند، زیرا در آن اوایل تعداد کمی باکتری برای جهش پیدا کردن وجود دارد. برای مثال، در آزمایش نسل بیستم، جهشی که در نسل دهم باکتری رخ میدهد، 1024 گونهی مقاوم به فاژ ایجاد میکند و جهشی که در نسل هفدهم رخ میدهد، تنها چهار گونه مقاوم به فاژ حاصل میکند.
تعداد کلنیهای مقاوم در آزمایشهای لوریا، الگوی مشابه الگوی پول نقد ماشینهای پوکر را نشان میداد. بیشتر ظرفها حاوی کلنیهای جهشیافته نبودند یا حاوی تعداد کمی کلنی جهشیافته بودند، اما چندین مورد، تعداد زیادی کلنی جهشیافته داشتند که لوریا آنها را جایزه بزرگ درنظر گرفت. این بدان معنا بود که باکتریها قبل از اینکه درون ظرفها با فاژها تعامل داشته باشند، گونههای مقاوم را تولید کرده بودند.
میراث آزمایش لوریا
لوریا پس از تکمیل آزمایش، یادداشتی برای دلبروک نوشت و از او خواست آزمایشهای او را بررسی کند. سپس دو دانشمند با همکاری هم مقالهی کلاسیکی را نوشتند که پروتکل آزمایشی و چارچوب نظری را برای اندازهگیری نرخ جهش باکتریها توصیف میکرد.