یک مطالعه تازه انجام شده توسط دپارتمان علوم زمین و مدیریت منابع طبیعی در دانشگاه کپنهاگ دانمارک نشان داد که اسکاندیناوی احتمالاً از گرینلند جدا شده است.
به گزارش ایسنا، گرینلند کشوری جزیره‌ای در آمریکای شمالی است که بخشی از قلمروی پادشاهی دانمارک است. گرینلند در آب‌های اقیانوس منجمد شمالی واقع شده و محل زندگی حدود 56 هزار نفر است. همچنین این کشور به عنوان کم‌تراکم‌ترین منطقه جهان از لحاظ جمعیتی شناخته می‌شود که جمعیت آن از مردم بومی از تبار اسکیموها و مهاجران دانمارکی تشکیل شده است.
اِسکاندیناوی نیز منطقه‌ای جغرافیایی با جزئیات خاص تاریخی و فرهنگی در شمال اروپا است. اسکاندیناوی در معنای محدود آن دربرگیرنده سه کشور سوئد، نروژ و دانمارک(شبه‌جزیره اسکاندیناوی) است و در معنای گسترش یافته آن فنلاند، ایسلند، جزایر فارو و جزایر الند را نیز شامل می‌شود.
در بیانیه‌ای که به تازگی توسط دانشمندان این مطالعه جدید منتشر شده است، دانشمندان خاطرنشان کردند که بنیانی که دانمارک و اسکاندیناوی بر روی آن قرار گرفته‌اند، احتمالاً در حدود 3.75 میلیارد سال پیش از گرینلند متولد شده است.
آنها از ترکیبات ایزوتوپی شامل سرب، هافنیوم و اکسیژن برای ردیابی شواهد شیمیایی استفاده کردند. این امر راه را برای پژوهشگران به منظور تعیین سن و منشاء سنگ بستر اسکاندیناوی هموار کرد.
پروفسور تاد وایت، زمین‌شناس در دپارتمان علوم زمین و مدیریت منابع طبیعی دانشگاه کپنهاگ می‌گوید: داده‌های ما نشان می‌دهد که قدیمی‌ترین قسمت پوسته زمین در زیر اسکاندیناوی از گرینلند سرچشمه می‌گیرد و حدود 250 میلیون سال قدیمی‌تر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌کردیم.
دانشمندان به طور تصادفی به قدیمی‌ترین بخش پوسته زمین در زیر اسکاندیناوی رسیدند که رسوبات آن به گرینلند بازمی‌گردد.
این یافته نشان داد که سنگ بستر اسکاندیناوی تقریباً 250 میلیون سال قدیمی‌تر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد. این سنگ‌ها از مناطق Pudasjärvi و Suomujärvi در فنلاند به دست آمدند.
بر اساس این مطالعه، نشانگان شیمیایی زیرکون با برخی از قدیمی‌ترین سنگ‌های این سیاره که در آتلانتیک شمالی واقع در گرینلند غربی یافت شده، مطابقت دارد.
آندریاس پیترسون، پژوهشگر بخش علوم زمین و مدیریت منابع طبیعی توضیح داد: بلورهای زیرکون که در شن و ماسه رودخانه و سنگ‌های فنلاند یافتیم دارای نشانه‌هایی هستند که نشان می‌دهد بسیار قدیمی‌تر از هر چیزی که تا به حال در اسکاندیناوی یافت شده‌اند، هستند، در حالی که با سن نمونه‌های سنگ گرینلند مطابقت دارند.
وی افزود: در عین حال، نتایج سه تجزیه و تحلیل ایزوتوپی مستقل تأیید می‌کند که سنگ بستر اسکاندیناوی به احتمال زیاد به گرینلند مرتبط است.
مواد زمین‌شناسی در نهایت اسکاندیناوی را تشکیل دادند
این مطالعه به دانشمندان کمک می‌کند تا با روشن کردن تکامل قاره‌ای، توسعه حیات روی زمین را بهتر درک کنند و به طور بالقوه می‌تواند دانشمندان را به ارزیابی مجدد درک ما از توسعه اولیه زمین سوق دهد.
پیترسون می‌گوید: درک نحوه تشکیل قاره‌ها به ما کمک می‌کند تا بفهمیم چرا سیاره ما تنها سیاره منظومه شمسی است که روی آن حیات وجود دارد. بدون قاره‌های ثابت و آب در بین آنها، ما اینجا نبودیم. در واقع، قاره‌ها هم بر جریان‌های اقیانوسی و هم بر آب و هوا تأثیر می‌گذارند که برای حیات روی زمین بسیار مهم هستند.
در این بیانیه اشاره شده است که دانمارک، سوئد، نروژ و فنلاند که در بالای پوسته زمین به نام سپر فنوسکاندی(Fennoscandian) یا سپر بالتیک قرار گرفته‌اند، به عنوان یک تکه از گرینلند جدا شده‌اند و برای صدها میلیون سال جابجا شده‌اند.
در این رویداد، صفحه سنگی منبسط شد، در حالی که مواد زمین شناسی تازه جمع آوری شده در اطراف آن در نهایت به اسکاندیناوی تبدیل شد. هنگامی که پوسته از گرینلند جدا شد، ظاهر زمین به شکل فعلی تغییر کرد.
پروفسور تاد وایت خاطرنشان کرد: زمین احتمالاً سیاره‌ای پر آب بوده است، اما بدون اکسیژن در جو و بدون پوسته‌های نوظهور. از آنجایی که این زمان بسیار به گذشته برمی‌گردد، نمی‌توانیم واقعاً در مورد ظاهر واقعی آن مطمئن باشیم.
پیترسون در ادامه توضیح داد: این در منظومه شمسی ما منحصر به فرد است و شواهدی از آب مایع و پوسته گرانیتی عوامل کلیدی در هنگام تلاش برای شناسایی سیارات فراخورشیدی قابل سکونت و امکان حیات در فراسوی زمین هستند.
این مطالعه در مجله علمی Geology منتشر شده است.
