به پایان خط رسیده‌ام

او گفته است: سعی می‌کنم فقط به آینده فکر کنم و نوستالژیک نباشم. فیلم‌سازی به این معنا نیست که ارتباط با فیلم‌ها و دانشجویان و افرادی که درباره فیلم‌ها می‌نویسند پایان پیدا کند و من خوش‌شانس بودم، امکانات زیادی برای انجام کارهایی وجود دارد که کار محسوب می‌شوند، اما نه به شکلی متمرکز.

برای لوچ که اولین نخل طلای خود را برای «بادی که کشتزار جو را تکان می‌دهد» با یک فنجان چای جشن گرفت، دستاورد 6 دهه حضورش در سینما، همان روابط و دوستی‌های خارق‌العاده‌ای است که او در طول مسیر ایجاد کرده است. او هنوز با دیوید بردلی که سال 1969 در فیلم کلاسیک «قوش» در 14سالگی نقش اول فیلم را بازی کرد، ارتباط دارد.  کن لوچ  گفت: او اکنون به 70سالگی نزدیک می‌شود و هنوز همان پسر است. ما هر از چند گاهی همدیگر را می‌بینیم و کارت کریسمس رد و بدل می‌کنیم. اما این درباره بیشتر فیلم‌های من صادق است چون ارتباط انسانی برایم اهمیت دارد. فیلم «قوش» در ماه فوریه در جوایز فیلم بفتا بار دیگر طنین‌انداز شد و آن زمانی بود که سامانتا مورتون، پس از پذیرش بورسیه بفتا، گفت تماشای این فیلم در دوران نوجوانی در مدرسه، زندگی‌اش را برای همیشه تغییر داد.

او گفت: با دیدن فقر و افرادی مثل خودم روی پرده، خودم را شناختم. اما حتی این لحظه هم برای لوچ که در جمع مهمانان بفتا حضور داشت - او با «بلوط پیر» نامزد بهترین فیلم بریتانیایی شده بود - تواضع او را کم نکرد.او می‌گوید: مورتون بسیار سخاوتمند بود، اما من همیشه می‌دانم که این کتاب «قوشی برای یک نابه‌کار» بری هاینز بود که این ظرفیت را داشت و به همین دلیل همیشه وقتی می‌گویند این فیلم توست، خجالت می‌کشم.  این فیلم ماست و کتاب بری یک کلاسیک واقعی است. فکر می‌کنم این مشکل کار ماست و اگر مراقب نباشیم، خودخواهی ایجاد می‌کند. گفتن اینکه فیلم متعلق به کارگردان است شرم‌آور است. این فیلم کداک است اگر قرار است بگوییم مال کیست. کن لوچ که یکی از 9 کارگردانی است که 2 نخل طلا در کارنامه دارد، می‌گوید همیشه نفس خود را کنترل می‌کند.