عذرخواهی می تواند تاثیر زیادی داشته باشد. اما آیا شما به شیوه درستی به اشتباهاتتان اعتراف می کنید؟
به گزارش روزیاتو، دو روانشناس که بیش از 20 سال درباره عذرخواهی کردن مطالعه کرده اند، راه درست ابراز پشیمانی را به ما یاد داده اند.
هریت لرنر و کارینا شومان، بر اهمیت اعتراف به اشتباه تأکید کرده اند.
هریت، نویسنده کتاب «چرا عذرخواهی نمی‌کنی؟» گفته است:
همه ما به دیگران صدمه می‌زنیم، همانطور که از آنها لطمه می‌بینیم. پس نیاز به عذرخواهی تا آخرین نفس با ماست.
هریت و کارینا که دانشیار روانشناسی اجتماعی در دانشگاه پیتسبورگ است، معتقدند که یافتن بهترین راه برای گفتن و ارائه چیزی از صمیم قلب دشوار است، اما نکاتی وجود دارند که به شما برای ابراز یک عذرخواهی خالصانه کمک می کنند.
عذرخواهی یعنی بیان کلماتی که نشان می‌دهد شما از وقوع اتفاقی که برای طرف مقابل ناراحت‌کننده یا مشکل‌ساز بوده، آگاهید و اینکه به هیچ عنوان بهانه‌تراشی نمی کنید.
وقتی عذرخواهی نمی کنیم یا عذرخواهی‌مان از صمیم قلب نیست، می توانیم باعث ایجاد شکاف و فاصله در روابط یا حتی پایان رابطه شویم.
مهم است که عذرخواهی کنیم، حتی اگر معتقد نباشیم که لزوماً مقصر بوده ایم یا اشتباه می کنیم.
چراکه گاهی عذرخواهی نکردن می‌تواند باعث ناراحتی بیشتری نسبت به خود اشتباه شود.
عذرخواهی کردن برای مسئولیت‌پذیری و تقویت احساس انسانی و ارزش شخصی بسیار حیاتی و مهم است.
گفتن «متاسفم» می‌تواند احساسات آسیب‌پذیری را برانگیزد و از آنجایی که مغز ما به طور طبیعی حالت دفاعی دارد، برای بسیاری از افراد عذرخواهی کردن دشوار است.
این کار می‌تواند منجر به تمرکز بر درک و عقیده ما در مورد درست یا نادرست بودن هرچیز شود، به جای اینکه نظر طرف مقابل را شنیده و به دنبال پیدا کردن راه حل باشیم.
اکنون مشخص شده که راه درستی برای عذرخواهی کردن وجود دارد که فراتر از گفتن «متاسفم» است.
اولین قدم برای داشتن یک مکالمه عمیق و معنادار، تمایل به شنیدن صحبت ها و نظرات طرف مقابل است.
هنگام عذرخواهی باید هرگونه حالت تدافعی را کنار گذاشته و واقعاً سعی کنیم که همه چیز را از منظر طرف مقابل ببینیم.
همچنین لازم است به یاد داشته باشید که در بعضی از مواقع ممکن است نتوان همه احساسات را در یک مکالمه بیان کرد، اما این روندی است که باید طی شود.
در مرحله بعد، انتخاب کلمات مناسب کلیدی برای برعهده گرفتن مسئولیت «به صورت واضح و مستقیم» است.
یک عذرخواهی صحیح نباید شامل هیچ گونه اما و اگری باشد و تمرکز روی عکس‌العمل طرف مقابل ندارد، زیرا این کار نشان‌دهنده عدم مسئولیت‌پذیری است.
سومین عامل در ابراز یک عذرخواهی صمیمانه، بیان قصد جبران خسارت با یک «اقدام اصلاحی» بوده که می تواند به اصلاح وضعیت کمک کند.
این اقدام اصلاحی می تواند قولی برای تغییر رفتار در آینده و عدم تکرار اشتباه باشد.
گام بعدی برای یک عذرخواهی درست، دادن فضا و زمان برای بخشش است. زیرا همه چیز بلافاصله مثل قبل نمی شود و هر فرد ممکن است به مدت زمان خاصی برای بخشش نیاز داشته باشد.
گاهی اوقات، مهم نیست که چقدر صادق باشیم، عذرخواهی نقطه شروع خوبی محسوب می شود؛ اما بخشی از یک «پروسه طولانی‌تر نشان دادن مسئولیت‌پذیری» است.
نکته نهایی که از نظر روانشناسان، این است که همکاری با یکدیگر برای رسیدن به یک هدف اهمیت زیادی داشته و به تلاش هر دو طرف نیاز دارد.
همچنین هیچ گونه محدودیت زمانی برای عذرخواهی وجود ندارد. یک عذرخواهی دیرهنگام بهتر از هرگز عذرخواهی نکردن است.
