درمورد مدیتشن اگر چه مراجع تقلید به شکل خارجی آن مادامیکه مرتکب حرامی نشود اشکال نگرفته اند اما ما آن را از منظر اثربخشی معنوی، روش کارآمدی نمیدانیم.
این که بعضی با مدیتیشن بدنبال تعالی روحی و باطنی هستند، مطمئنا چنین انتظاری از مدیتشن نه منطقی است و نه اسلامی. چرا که راه تحول مثبت در دین مشخص است و با بی ذهنی و مراقبه هندی، اگر هم تغییری در ساحت ذهن احساس شود، این تغییر به معنای تحول مثبت و تعالی معنوی نیست و صرفا یک تجربه جدید روحی است که دلیلی بر این که رضایت خداوند به چنین کاری تعلق گرفته باشد وجود ندارد.
اگرمدیتیشن را از جهت رشد معنوی با جادو و علوم جادویی مقایسه شود که هر دو حاوی تحول باطنی اند اما این تحول باطنی، الزاما تحول تکاملی نیست، بلکه صرفا یک جابجایی روحی است. علاوه اسلام راه های تهذیب باطن و تحول نفس را درقالب عبادات مشخص نموده است.
