«آلن بلایدر» در گزارش 23آوریل در نیویورک تایمز نوشت، کمتر از یک هفته پس از دستگیری بیش از 100معترض در کلمبیا، مدیران برخی از بانفوذترین دانشگاه‌های این کشور برای آرام کردن دانشگاه‌های درگیر در مساله غزه و اسرائیل تلاش می‌کردند؛ اما تلاششان برای آرام کردن آنها عمدتا با شکست مواجه می‌شد. در جریان ناآرامی‌های روز دوشنبه که مصادف با آغاز عید فصح بود، معترضان از دانشگاه‌های خود خواستند از لحاظ مالی کمتر با اسرائیل و تامین‌کنندگان تسلیحاتی‌اش ارتباط برقرار کنند. بسیاری از دانشجویان یهودی به خاطر این اعتراضات و شعارهایی که به سوی یهودستیزی منحرف شد، برای امنیت خود هراسناک شدند. برخی از اعضای هیات علمی سرکوب اعتراضات مسالمت‌آمیز را محکوم کردند و هشدار دادند که ماموریت دانشگاه برای ترویج بحث آزاد در معرض خطر است. فارغ‌التحصیلان و خیرین همه خشمگین بودند.
از سوی کنگره، درخواست‌هایی برای استعفای رئیس کلمبیا، نعمت شفیق، از سوی برخی از همان قانون‌گذارانی مطرح شد که دکتر شفیق سعی کرد هفته گذشته آنها را با کلمات و تاکتیک‌هایی آرام کند؛ اما محوطه دانشگاه خودش ملتهب شد. به نظر می‌رسد فهرست گزینه‌های مدیرانی که اعتراضات را مدیریت می‌کنند، به سرعت در حال کاهش است. مسلم است که تظاهرات، به هر شکلی، در برخی از دانشگاه‌ها تا پایان سال تحصیلی ادامه خواهد داشت و حتی در آن زمان، جشن‌های فارغ‌التحصیلی ممکن است گردهمایی‌هایی با مناقشه تلخ باشد. در حال حاضر، با توجه به اینکه مهم‌ترین اعتراضات محدود به تعداد معدودی از دانشگاه‌هاست، به نظر می‌رسد رویکردهای مدیران ساعت به ساعت تغییر می‌کند.دکتر شفیق در اوایل دوشنبه -چهار روز پس از اینکه افسران با تجهیزات ضد شورش به پاک‌سازی بخشی از محوطه دانشگاه کلمبیا کمک کردند- در پیامی به دانشجویان و کارمندان گفت: «می‌دانم که بحث‌های زیادی درباره اینکه آیا ما باید از پلیس در محوطه دانشگاه استفاده کنیم یا نه وجود دارد و خوشحالم که در آن بحث‌ها شرکت می‌کنم.»
او افزود: «اما من می‌دانم که پایبندی بهتر به قوانین و مکانیسم‌های اجرایی موثر، نیاز به تکیه بر هرکس دیگری برای ایمن نگه‌داشتن جمعمان را از بین می‌برد. ما باید خودمان بتوانیم این کار را انجام دهیم.» معترضان از زمان حمله حماس به اسرائیل در 7اکتبر با شدت‌های متفاوت دست به تظاهرات زده‌اند؛ اما این دور خاص از ناآرامی‌ها از چهارشنبه گذشته، پس از برپایی چادر توسط دانشجویان کلمبیا آغاز شد؛ درست زمانی که دکتر شفیق برای شهادت در مقابل کنگره آماده می‌شد.در آن جلسه در واشنگتن، در برابر کمیته مجلس نمایندگان به رهبری جمهوری‌خواهان، او متعهد شد که با اعتراضات غیرمجاز در محوطه این دانشگاه خصوصی با شدت بیشتری برخورد کند و روز بعد از اداره پلیس نیویورک خواست تا محوطه را پاک‌سازی کند. علاوه بر بیش از 100نفر دستگیرشده، دانشگاه کلمبیا بسیاری از دانشجویان را تعلیق کرد. بسیاری از استادان، دانشجویان و فارغ‌التحصیلان کلمبیا ابراز نگرانی کردند که دانشگاه در حال زمین گیر کردن بحث آزاد است؛ امری که سنگ بنای تجربه این کالج آمریکایی است.
این رویکرد خشن‌تر منجر به اعتراضات بیشتر در خارج از «دروازه‌های» کلمبیا شد؛ جایی که دانشجویان یهودی با شوخی‌ها و ادبیات یهودستیزانه هدف قرار گرفته و احساس می‌کردند که هنگام رفت و آمد به محوطه دانشگاه احساس ناامنی می‌کنند. غوغا در منهتن علیا نیز به تشدید اعتراضات در برخی از دانشگاه‌های دیگر کمک کرد. «ملک افانه»، دانشجوی حقوق که در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی تظاهرات می‌کرد، گفت: «ما همه یک جبهه متحد هستیم. این اتحاد از دانشجویان کلمبیا الهام گرفته شده که به نظر من قلب جنبش دانشجویی هستند که شجاعت و همبستگی شان با فلسطین واقعا الهام‌بخش همه ما بود.»رویدادهای کلمبیا به ییل نیز رسید؛ جایی که دانشجویان برای روزها در Beinecke Plaza در «نیوهیون» گرد هم آمدند تا از دانشگاه بخواهند راه خود را از تولیدکنندگان اسلحه جدا کند. پیتر سالوی، رئیس دانشگاه ییل، دوشنبه گفت که رهبران دانشگاه «ساعت‌های زیادی» را در گفت‌وگو با معترضان صرف کردند؛ اما مقامات دانشگاه اواخر روز یکشنبه به این تصمیم رسیدند که مذاکرات ناموفق بوده است و دکتر سالوی گفت، از گزارش‌هایی مبنی بر اینکه «محیط دانشگاه سخت‌تر شده است» ناراحت هستیم.
دکتر سالوی گفت که مراجع مربوطه صبح روز دوشنبه 60نفر از جمله 47دانشجو را دستگیر کردند. دانشگاه اعلام کرد که تصمیم برای دستگیری با در نظر گرفتن امنیت کل جامعه ییل و اجازه دسترسی به امکانات دانشگاه برای همه اعضای جامعه ما گرفته شده است.»اما در ساعات پس از دستگیری، صدها معترض یک تقاطع مهم در نیوهیون را مسدود کردند. یکی از شعارها این بود: «ما خواهان خلع [رئیس دانشگاه] ییل هستیم.» شعار دیگر این بود: «فلسطین را آزاد کنید.»
الیز استفانیک، نماینده جمهوری‌خواه نیویورک و یکی از بازجویان ارشد دکتر شفیق، هفته گذشته به دیگر قانون‌گذاران چنین نوشت: «در چند روز گذشته، هرج و مرج دانشگاه کلمبیا را فراگرفته است... یکی از اهداف اصلی شما، از نظر اخلاقی و طبق قانون، اطمینان از داشتن محیط آموزشی امن برای دانشجویان است. با هر معیاری از این تعهد کوتاهی کرده‌اید.» از سوی دیگر، دنیل گلدمن، نماینده دموکرات از نیویورک گفت: «وقتی دانشجویان یهودی مجبور می‌شوند دیگران را در حال آتش زدن پرچم‌های اسرائیل ببینند، برخی‌خواهان بمباران تل‌آویو می‌شوند و، ترس غیرقابل قبولی ایجاد می‌شود که قابل تحمل نیست.» با این حال، به نظر می‌رسد مسوولان دانشگاه‌ها با چالش جدی مواجه شده‌اند. آنها تمام تلاش خود را بر کاهش نزاع متمرکز می‌کنند و می‌کوشند با طیف گسترده‌ای از افراد –اعم از اعضای هیات علمی، مدیریت، رهبران ایالتی، شهری و اجتماعی- کار کنند تا هم دانشگاه امن شود و هم از ورود نیروهای امنیتی به محوطه دانشگاه جلوگیری شود تا روال فعالیت در دانشگاه به وضعیت عادی برسد.
