به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، طی سالهای گذشته آثار متفاوتی در سینمای ایران اکران شده و خارج از ژانر و مضمون اجتماعی خود مخاطب را در طیف‌های گسترده به سینما جذب کرده اند.
مخاطب فهیم ایرانی این سالها نشان داده که با سینما آشتی نسبی کرده و فیلم‌ها در صورت داشتن حد متوسطی از کیفیت با فروش خوبی مواجه می‌شوند.
فیلمهای کمدی همواره در ایران از طرفداران خاصی برخوردار بوده و توانسته‌اند همیشه از پرفروش‌ترین های سینما نامیده شوند. از اخراجی‌ها تا من سالوادور نیستم و گشت 2 نام فیلم‌هایی هستند که در برهه‌های زمانی مختلف اقشار مختلف جامعه را به سینما کشانده‌اند.
در این میان با ایجاد بخش هنر و تجربه فیلمهای مستقل و معناگرا و فلسفی بستر را مناسب دیده و از همان ابتدا با مخاطب‌شناسی خود راهی هنر و تجربه می‌شوند. اما در این میان هستند فیلم‌هایی که در سینمای بدنه به اکران در می‌آیند ولی علاوه بر نداشتن فاکتور‌های اولیه کیفی از لحاظ مضمون مخرب و برخلاف ساختار ایرانی، اسلامی جامعه هستند.
سال گذشته نمونه واضح این گونه از فیلم‌ها با نام 50 کیلو آلبالو با ترفند استفاده از تعداد زیادی از بازیگران سرشناس توانست فروشی بالا را برای خود کسب کند ولی باید دید این میزان از مخاطب با چه محصولی روبرو بوده و سینما به عنوان یک عنصر فرهنگ‌ساز تا چه حد در این فیلم تاثیر داشته است؟
استفاده از الفاظ رکیک، طبیعی جلوه دادن روابط نامشروع، آرایش‌های نامتناسب و خلاف عرف جامعه از جمله نقاط مساله‌دار فیلم هایی چون 50 کیلو آلبالو بودند. فیلمی که در زمان خود هم با مخالفت‌های فراوان روبرو شد اما می‌بینیم نه تنها برخوردی با آن نشد بلکه کارش به شبکه نمایش خانگی نیز رسید.
ورود فیلم های سینمایی به شبکه نمایش خانگی طیف وسیع‌تری از جامعه را در بر گرفته و علناً وارد خانه هر خانواده ایرانی می‌شوند پس طبیعتاً مسئولین فرهنگی باید با نگاه موشکافانه‌تری به آثار خانگی مجوز دهند، نگاهی که متاسفانه در حال حاضر موجود نبوده و به پخش گسترده فیلمی چون 50 کیلو آلبالو انجامیده است.
امسال نیز فیلم دیگری با مضمون خماری، مستی و روابط نامشروع با نام "مادر قلب اتمی" به عرصه اکران پا گذاشته و با هدف قراردادن بنیان‌های اجتماعی به کار خود ادامه می‌دهد. نکته قابل توجه عدم استقبال مردم از چنین اثری بود تا جایی که مسئولین فرهنگی مجبور به اتمام زود هنگام زمان اکران این اثر شدند.
متاسفانه این توقف اکران نه برای مضمون اثر و مشکلات اخلاقی در آن بلکه به خاطر عدم رسیدن به کف فروش اتفاق افتاده است و این نشان می‌دهد برخی مسئولین به جای نگرانی برای جامعه همچنان به فکر فروش آثار به هر قیمتی هستند.
نکته قابل تعمل در مورد مادر قلب اتمی و این قبیل فیلم‌ها نداشتن هولوگرام مخصوص رنج سنی است. این فیلم بی‌شک باید قبل از اکران نامناسب بودن برای رده زیر 16 سال را تاکید کند اما این اتفاق به هیچ وجه نیافتاده است. اتفاقی که باعث شد اغلب خانواده‌ها با میل تماشای بازیگران اثر کودکانشان را به سالن ببرند و اندکی نگذشته پشیمان شده و به علت استفاده از کلمات نامناسب و حالت مستی بازیگران، سینما را ترک کنند.
حال باید دید که این عدم نظارت صحیح برای فیلمهای که از پایه مشکل دارند تا کجا ادامه خواهد داشت و فیلمی مثل مادر قلب اتمی هم می‌تواند با استفاده از این غفلت به شبکه نمایش خانگی راه پیدا کند یا نه.
