همه روسای جمهوری که در سانحه هوایی فوت کردند (+اینفوگرافیک)

آخرین سانحه هوایی برای مقامات عالی رتبه، حادثه سقوط بالگرد حامل رئیسی است که منجر به شهادت او و همراهانش در شمال غرب کشور شد و آمار این سوانح در سطح مقامات عالی کشورها را در یک قرن گذشته به 25 حادثه از این دست می‌رساند.

 

به گزارش ایرنا، سوانح هوایی در طول تاریخ باعث جان‌باختن برخی از رئیسان جمهوری و نخست وزیران کشورهای مختلف شده است، نقص فنی، مه غلیظ و نبود دید کافی خلبان، حملات و ترورها، حوادث طبیعی و شرایط بد جوی و آب و هوایی از مهمترین مسائلی است که باعث سقوط هواپیماها و بالگردهای حامل رئیسان‌جمهور، نخست وزیران و مقامات عالی رتبه کشورها و باعث جان‌باختن سرنشینان آنها شده است.

 

به بررسی و مرور سوانحی هوایی در فاصله سال‌های 1936 تا 2024 برای 24 مقام عالی‌رتبه (16رئیس جمهوری و 8 نخست وزیر) در کشورهای مختلف پرداخته که به دلایل مختلف اتفاق افتاده است؛ که آخرین آن حادثه سقوط بالگرد حامل آیت الله ابراهیم رئیسی رئیس‌جمهوری کشورمان است که منجر به شهادت او و همراهانش در شمال غرب کشور شد و آمار این سوانح در سطح مقامات عالی کشورها را در یک قرن گذشته به 25 حادثه از این دست می‌رساند.

آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی هشتمین رئیس جمهوری اسلامی ایران (از سال 1400 تا اردیبهشت 1403) روز یکشنبه 30 اردیبهشت 1403 پس از افتتاح سد «قیز قلعه‌سی» در مسیر افتتاح پروژه «ارتقای کیفیت پالایشگاه تبریز» در منطقه ورزقان دچار سانحه سقوط بالگرد شد و در شب ولادت هشتمین اختر تابناک امامت و ولایت، به درجه رفیع شهادت نایل آمد.

سالومون آروید آچاتس لیندمن دریاسالار سوئدی، صنعتگر و سیاستمدار محافظه کار بود که از سال 1906 تا 1911 به عنوان نخست وزیر سوئد و دوباره از سال 1928 تا 1930 خدمت کرد. دو دوره نخست وزیری او، از 1906 تا 1911 و از 1928 تا 1930، شامل معرفی پارلمانتاریسم و حق رای همگانی شد. لیندمن در 9 دسامبر 1936 در یک سانحه هوایی به دلیل مه غلیظ جان باخت.

 

ولاادیسلاف سیکورسکی یک سیاست‌مدار اهل لهستان بود. وی از دسامبر 1922 تا مه 1923 نخست‌وزیر جمهوری دوم لهستان و از سپتامبر 1939 تا ژوئیه 1943 نخست‌وزیر دولت در تبعید لهستان بود، وی در 4 ژوئیه 1943 در یک سانحه هوایی درگذشت.

 

نرو راموس پس از بحران سیاسی که به خودکشی رئیس جمهور گتولیو وارگاس و استیضاح معاون کارلوس لوز و رئیس کافه فیلهو منجر شد، مدت کوتاهی به عنوان رئیس جمهور موقت برزیل خدمت کرد. راموس آخرین رئیس‌جمهوری بود که در امپراتوری برزیل متولد شد. نرو راموس در 16 ژوئن 1958 در یک سانحه هواپیمایی نزدیکی فرودگاه بین المللی کوریتیبا برزیل جان باخت.

 

بارتلمی بوگاندا به عنوان اولین نخست وزیر جمهوری آفریقای مرکزی به عنوان یک منطقه خودمختار خدمت کرد. در 29 مارس 1959 برای پرواز به بانگی محل مبارزات انتخاباتی خود سوار بر هواپیما شد و ناگهان در میان راه هواپیما ناپدید شد و لاشه آن روز بعد در منطقه بودا کشف شد. هر چهار خدمه و پنج مسافر، از جمله رئیس اطلاعات دولت و یکی از اعضای مجلس، کشته شدند.

 

رامون مگزایسای هفتمین رئیس جمهور فیلیپین (1953-1957) بود که بیشتر به دلیل شکست دادن موفقیت آمیز جنبش کمونیست‌ها و جذابیت مردمی‌اش شناخته می‌شد در سال 1957 هنگامی که هواپیمای ریاست جمهوری وی سقوط کرد به همراه 24 مسافر دیگر کشته شدند.

عبدالسلام عارف رئیس‌جمهور سابق کشور عراق بین سال‌های 1963 تا 1966 بود؛ سرهنگ عبدالسلام عارف در 8 فوریه 1963 با کودتا علیه عبدالکریم قاسم قدرت را در دست گرفت و اعضای حزب بعث عراق را وارد کابینه‌ خود کرد. عارف در سال 1966 در یک حادثه مشکوک هوایی کشته شد و برادرش عبدالرحمن عارف به قدرت رسید.

 

مارشال هامبرتو یک رهبر نظامی برزیل بود. او به عنوان اولین رئیس جمهور دیکتاتوری نظامی برزیل پس از کودتای نظامی 1964 خدمت کرد. او عضو یک جناح لیبرال «قانون‌گرا» در رژیم بود، برخلاف جانشینان مستبدتر خود. چهار ماه پس از ترک ریاست جمهوری، کاستلو برانکو در 18 ژوئیه 1967 در یک برخورد هوای کوچک با هواپیمای کوچک در نزدیکی فورتالزا جان باخت.

 

رنه بارینتوس اورتونیو یک افسر نظامی و سیاستمدار بولیوی بود که به عنوان چهل و هفتمین رئیس جمهور بولیوی دو بار از سال 1964 تا 1966 و از سال 1966 تا 1969 به عنوان چهل و هفتمین رئیس جمهور بولیوی خدمت کرد. از سال 1965 تا 1966 با آلفردو اواندو رئیس جمهور مشترک بود و قبل از آن در سال 1964 به عنوان 30 امین معاون رئیس جمهور بولیوی خدمت کرد.وی در 27 آوریل 1969، در سقوط هلیکوپتر کشته شد. این سانحه ا به عنوان یک ترور مطرح شده است اما هرگز ثابت نشد.

 

جمال بیجدیچ سیاستمدار بوسنیایی و یوگسلاوی بود که از ژوئیه 1971 تا زمان مرگش در یک هواپیمای کراش، نخست وزیر یوگسلاوی بود. او همچنین به عنوان وزیر کشور از ژوئیه تا دسامبر 1971 خدمت کرد. بیجدیچ همچنین از سال 1967 تا 1971 رئیس مجلس مردمی بوسنی و هرزگوین بود.

 

جوئل راکوتومالالا یک افسر نظامی و سیاستمدار مالاگاسی بود. سرهنگ نیروهای مسلح خلق ماداگاسکار، او از 13 ژانویه 1976 تا زمان مرگش نخست وزیر جمهوری دموکراتیک ماداگاسکار بود، او در 30 ژوئیه 1976 آخرین ماه حضور نیروهای مسلح فرانسه در ماداگاسکار، در سانحه یک هلیکوپتر ترابری در طی یک پرواز کوتاه به همراه رئیس ستاد ارتش آلفونس راکوتونیراینی جان باخت.

 

احمد اولد بوسیف یک افسر نظامی و رهبر سیاسی موریتانی بود. در 6 آوریل 1979، او در یک کودتا به همراه سرهنگ محمد خونا ولد حیدالله و سایر افسران قدرت را به دست گرفت و سرهنگ مصطفی ولد سالک را از قدرت واقعی بیرون کرد، اما تا 3 ژوئن در موقعیت نمادین خود بدون هیچ قدرت واقعی باقی ماند، سپس دومین نخست وزیر موریتانی در دولت جدید شد و ماه بعد در یک سانحه هوایی در سواحل داکار، سنگال جان باخت.

 

فرانسیسکو کارنیرو سیاستمدار پرتغالی بود که اولین رهبر دموکرات و یکی از بنیانگذاران حزب سوسیال بود. او در سال 1980 به مدت یازده ماه نخست وزیر پرتغال بود تا اینکه در 4 دسامبر 1980 در یک سانحه هوایی در کاماراته درگذشت.

 

خایمه رولدوس آگیلرا رئیس جمهور اکوادور و وزیر دفاع وی سال 1981 در حادثه‌ای هوایی در جنوب این کشور جان باختند.

 

سامورا ماشل نخستین رئیس جمهور موزامبیک سال 1986 به دلیل سقوط هواپیمای وی در شمال شرقی آفریقای جنوبی منجر به کشته شدن وی و 24 تن دیگر شد.

رشید کرامی به عنوان شخصیتی که بخشی از تاریخ لبنان در نیمه دوم قرن بیستم با حیات سیاسی وی عجین شده است.کرامی در طول حیات خود، 10 بار به عنوان نخست وزیر مامور تشکیل کابینه شد و در این دوران، ریاست اکثر کابینه‏ های لبنان را در بحرانی ‏ترین شرایط تاریخ سیاسی لبنان برعهده گرفت. شید کرامی تا پایان عمر 66 ساله خود اداره لبنان را برعهده داشت تا این‏که در اول ژوئن 1987م، در حالی که از طرابلس عازم بیروت بود، بالگرد وی هدف آتش نیروهای فالانژ قرار گرفت و کشته شد.

 

عبدالرحیم غفورزی سیاستمدار، دیپلمات و نخست وزیر افغانستان در سال 1327 در ولایت کابل متولد و در سال 1998 در یک سانحه هوایی همراه تعدادی از همکارانش در میدان هوایی بامیان جان باخت.

ضیاءالحق رئیس جمهوری پاکستان و بسیاری از مسئولان بلندپایه نظامی، همچنین سفیر آمریکا در این کشور در انفجار هواپیمای ریاست جمهوری سال 1988 در نزدیکی «بهاوالپور» در شرق پاکستان جان باختند.

 

ژوونال هابیاریمانا رئیس‌جمهوری رواندا وی و نیز چند تن از مسئولان بلندپایه دو کشور سال 1994 به هنگام فرود با هواپیما در «کیگالی» هدف اصابت موشک‌های زمین به هوا قرار گرفت و منفجر شد.

 

سیپرین انتاریامیرا رئیس جمهوری بروندا به همراه ژوونال هابیاریمانا رئیس جمهور رواندا سال 1994 مورد اصابت موشک‌های زمین به هوا قرار گرفت و هواپیمای حامل وی منفجر شد.

 

بوریس ترایکوفسکی یک سیاست‌مدار اهل جمهوری مقدونیه بود. وی از نوامبر 1999 تا فوریه 2004 رئیس‌جمهوری این کشور بود. وی به همراه چند تن از همکاران خود در سانحه هوایی در جنوب بوسنی جان باختند.

 

محمدو مکسیدو ابوبکر نوزدهمین رئیس جمهوری کشور در نیجریه بود. او به مدت 50 سال سلطان سوکوتو بود. پس از جشن عید فطر در سال 2006 ماسیدو به ابوجا رفت تا با رئیس جمهور اولوسگون اوباسانجو ملاقات کند. پس از آن جلسه، ماسیدو در روز یکشنبه 29 اکتبر سوار هواپیما شد و درست پس از برخاستن از زمین سقوط کرد و بسیاری از سرنشینان هواپیما از جمله ماسیدو، پسرش و نوه او کشته شدند.

 

لخ الکساندر کاچینسکی یک سیاستمدار لهستانی بود که از سال 2002 تا 2005 به عنوان شهردار ورشو و از سال 2005 تا زمان مرگش در سال 2010 رئیس جمهوری لهستان بود.او در سانحه سقوط هواپیمای توپولف-154 در غرب روسیه به همراه همسرش در 10 آوریل 2010 کشته شد.

 

ریشارد کاچوروفسکی یک دولتمرد لهستانی بود. او از سال 1989 تا 1990 به عنوان آخرین رئیس جمهوری لهستان در تبعید خدمت کرد. او جانشین کازیمیرز سابات شد و به دنبال استقلال مجدد لهستان از حوزه نفوذ شوروی و انتخاب لخ والسا به عنوان اولین رئیس جمهور منتخب دموکراتیک لهستان از قبل از جنگ جهانی دوم، از سمت خود استعفا داد. او در 10 آوریل 2010 در سانحه هوایی در نزدیکی اسمولنسک روسیه به همراه رئیس جمهور لهستان لخ کاچینسکی و سایر مقامات ارشد دولتی جان باخت.

سباستین پینه‌را که دو دوره (از 2010 تا 2014 و 2018 تا 2022 ) رئیس جمهوری شیلی بود در یک سانحه هوایی در جنوب شیلی کشته شد . وی در داخل کشور خود به عنوان یک تاجر موفق شناخته می‌شد که اولین دوره ریاست‌جمهوری‌ اش با رشد سریع اقتصادی همراه بود، اگر چه این اعتقاد وجود داشت که او با جامعه در حال تغییر این کشور ارتباطی ندارد.