میل به بقاء نیز از خواستهای فطری انسان است.
آدمی هیچگاه نمی خواهد بمیرد زیرا می اندیشد که مردن،نابود شدن است می خواهد عمری طولانی داشته باشد.
قرآن از بنی اسرائیل نقل می کند که می خواستند هزار سال عمر کنند:
بقره/96:
یود احدهم لو یعمر الف سنة .
[هزار،نماد کثرت است نه اینکه مثلا هزار و یکسال نمی خواسته است]این خواست در همه،حتی در پدر همه ی ما حضرت آدم(ع)،نیز وجود داشت و شیطان بر اساس همین خواست، او را فریفت:
طه/120:
هل ادلک علی شجرة الخلد و ملک لا یبلی .
آیا می خواهی تو را به درختی جاودان و سلطنتی نافرسودنی،رهنمون شوم؟
آیه هم اشاره به میل بقاء و هم مقام طلبی انسان دارد.
باری،پس این خواست در همه است و اصل آن بد نیست،منتها باید نقص شناخت را برطرف ساخت،و توجه کرد به این که این جهان،قابل بقاء نیست و ملک ابدی نزد خداست،انسان باید به جای دنیا،به آخرت علاقمند گردد زیرا:
اعلی/17:
و الآخرة خیر و ابقی .
و:
عنکبوت/64:
و ان الدار الآخرة لهی الحیوان .
