تامین این بسته‌ها، هزینه قابل توجهی در ماه به سبد هزینه‌ای این افراد تحمیل می‌کند به‌طوری‌که خانوارهای دهک‌های کم‌درآمد و حتی دهک متوسط به دلیل قیمت بالای این نوارها، از «خرید به تعداد کافی» انصراف می‌دهند و این، باعث «عدم تنظیم قندخون در طول روز» می‌شود. اکنون بعد از سال‌ها پیگیری نهادهای حامی «سلامت افراد دیابتی»، شورای عالی بیمه مصوب کرد، شرکت‌های بیمه نوار تست قند خون را تحت پوشش قرار دهند، اما این مصوبه فعلا در بایگانی است. اخیرا به مناسبت روز جهانی دیابت، برخی مسوولان‌ها وعده اجرای این مصوبه را دادند اما این وعده فعلا توخالی است.
افراد دیابتی فقط با مساله هزینه‌ای نوار تست قندخون مواجه نیستند بلکه برای تامین انسولین به عنوان «ماده حیاتی فرد دیابتی نوع یک برای زنده ماندن» نیز با چالش 6 ساله دست به گریبان هستند. از سال 97 تاکنون که موضوعات مرتبط با ارز و تحریم به وجود آمد، دوندگی‌های فرسایشی 80 هزار نفر دیابتی نوع یک برای تهیه انسولین در هر ماه بین داروخانه‌ها -به خاطر آنچه داروخانه‌ها کمبود انسولین و عدم تخصیص ارز برای واردات انسولین‌های قلمی مورد نیاز افراد عنوان می‌کنند- معضل حاد این افراد شده است. داروخانه‌ها به صورت سلیقه‌ای، «نسخه پزشک برای تعداد مشخص‌شده انسولین» را زیر سوال می‌برند و کمتر از آنچه برای فرد دیابتی تجویز شده، به او تحویل می‌دهند. /دنیای اقتصاد
