یک مارپیچ سبز چشمگیر طی یک شکوفایی جلبکی عظیم در سال 2018 در دریای بالتیک پدیدار شد. این میکروب‌های چرخان زیبایی وهم‌انگیزی دارند، اما در واقع همراه خود یک «منطقه مرده» عظیم و سمّی ایجاد می‌کنند.
به گزارش فرادید، این مارپیچ بزرگ که عریض‌ترین نقطه‌ی آن حدود 25 کیلومتر است، در خلیج فنلاند ظاهر شد؛ شاخه‌ای از دریای بالتیک بین فنلاند، استونی و روسیه. این مارپیچ در اصل متشکل از باکتری‌های فتوسنتزی کوچک دریایی، معروف به سیانوباکتری‌ها و همچنین برخی پلانکتون‌های زره‌دار شیشه‌ای، معروف به دیاتوم‌ها بود.
توده‌ی موجودات میکروسکوپی در گرداب بزرگی که در اثر برخورد دو جریان متضاد ایجاد شده بود به دام افتاده بودند. برای جلبک‌ها عادیست که با جریان‌های اقیانوسی شسته شوند و وقتی از بالا به آن‌ها نگاه کنید مناظر دریایی خیره‌کننده‌ای ایجاد کنند. با این حال، به ندرت چنین مارپیچ کاملی شکل می‌گیرد.
جلبک‌ها هر تابستان وقتی جریان‌های عمودی اقیانوسی مواد مغذی فراوانی را به سطح می‌آورند، به طور طبیعی در این منطقه از دریا شکوفا می‌شوند. با این حال، در دهه‌های اخیر، این شکوفایی از نظر اندازه و فراوانی بیشتر شده، چرا که مواد مغذی اضافه ناشی از فعالیت‌های انسانی، مانند هرزآب کشاورزی، به آب ریخته شده‌اند.
یک مطالعه در سال 2023 نشان داد بین سال‌های 2003 تا 2020، میانگین شکوفایی جلبکی در سطح جهان 13 درصد افزایش یافته است.
مارپیچ سیانوباکتری بخشی از شکوفایی جلبکی بسیار بزرگتری بود که بخش‌های بزرگی از خلیج فنلاند را پوشانده بود.
شکوفایی جلبکی شاید از دید بصری خیره‌کننده باشد، اما می‌تواند بسیار مخرب هم باشد. به گفته مؤسسه اقیانوس‌شناسی وودز هولز، وقتی جلبک‌ها نزدیک سطح جمع می‌شوند، به طور موقت مقدار اکسیژن آب‌های زیر خود را کاهش می‌دهند و به طور بالقوه موجودات دریایی مجاور را خفه می‌کنند. این موجودات برای نفس کشیدن، اکسیژن آب را فیلتر می‌کنند. دانشمندان به این مناطق محروم از اکسیژن «مناطق مرده» می‌گویند.
با بیشتر شدن شکوفایی جلبک‌ها، مناطق مرده نیز بیشتر می‌شوند. به گفته رصدخانه زمین ناسا، وقتی این تصویر سال 2018 ثبت شد، منطقه مرده خلیج فنلاند حدود 70000 کیلومتر مربع را پوشش میداد که تقریباً به اندازه ویرجینیای غربی بود.
مناطق مرده نه تنها بزرگتر می‌شوند، بلکه کشنده‌تر هم می‌شوند. افزایش دمای سطح دریا به دلیل تغییرات اقلیمی ناشی از فعالیت انسان به این معناست که اقیانوس‌های بالایی نمی‌توانند به اندازه گذشته اکسیژن را در خود نگه دارند و این امر سبب می‌شود سطح اکسیژن به سطوح خطرناک کاهش یابد. یک مطالعه در سال 2018 نشان داد در طول قرن گذشته، سطوح اکسیژن دریای بالتیک به پایین‌ترین سطح خود در 1500 سال گذشته کاهش یافته است.
ما تابستان امسال احتمالاً شاهد شکوفایی گسترده‌تر جلبکی در سراسر جهان خواهیم بود، چون دمای سطح دریا در سال گذشته تا حدی بخاطر رویداد اخیر ال نینو زیاد شده است.