ذات اقدس اله رسول خود را به عنوان رحمت جهان شمول معرفی نموده ومی فرماید:
وما ارسلناک الا رحمة للعالمین (1)
وآیات فراوان دیگری نیز هست که جهان شمول بودن دعوت نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را تفهیم می کند.
از سوی دیگر در سوره احزاب می فرماید:
لقد کان لکم فی رسول الله اسوة حسنة (2)
قطعا رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برای شما سرمشقی نیکوست.
وقتی مقدمه دوم در کنار مقدمه اول قرار داده شود، معلوم می شود که کلمه «لکم » خطاب به مردان نیست، بلکه خطاب به مردم است و فرهنگ قرآن فرهنگ محاوره است، ودر محاوره وقتی می گویند مردم، منظور مردان در مقابل زنان نبوده، بلکه منظور توده ناس است. اگر طبق مقدمه اول، رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نذیرا للعالمین، رحمة للعالمین، کافة للناس است، دیگر صحیح نیست که ما در مقدمه دوم بگوییم که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فقط الگوی مردان است، بلکه باید گفت او الگوی مردم است. همچنانکه ذات اقدس اله، ابراهیم خلیل علیه وعلی نبیا وآله افضل الصلوات را هم اسوه مردم دانسته ومی فرماید:
ملة ابیکم ابراهیم (3)
این کلمه «ابیکم » خطاب به مردم است نه مردان ودر جایی دیگر می فرماید:
قد کانت لکم اسوة حسنة فی ابراهیم والذین معه (4)
حقیقتا ابراهیم وهمراهان او برای شما سرمشقی نیکو هستند.
یعنی شما مردم، به ابراهیم وهمراهان ابراهیم علیه السلام تاسی کنید، نه شما مردان. این ضمیر جمع مذکر سالم بر اساس فرهنگ محاوره، خطاب به مردم جامعه است، نه مردان.
قرآن کریم در دو آیه از سوره ممتحنه ما را دعوت به تاسی از ابراهیم خلیل علیه السلام کرده، یکی در همین آیه ودیگری نیز در آیه:
لقد کان لکم فیهم اسوة حسنة (5)
این نمونه ها نشان می دهد که انبیا الگوی مردمند نه مردان.
پی نوشتها:
1- انبیاء، 107
2- احزاب، 21
3- حج، 78
4- ممتحنه، 4
5- ممتحنه، 6