به گزارش ایمنا، رودخانه‌های بریتانیا در حال حاضر مکانی بدنام برای شنا و حتی وقت‌گذرانی محسوب می‌شود، چراکه به‌شدت با فاضلاب‌های انسانی و کشاورزی آلوده شده است، بنابراین سیاستمداران از بحران آلودگی آب‌ها به‌عنوان محل وعده‌های پیش از انتخابات عمومی ماه آینده بهره می‌برند.
آب‌های کثیف موضوع اصلی کمپین‌های انتخاباتی نیست، اما در میان مشکلاتی همچون زیرساخت‌های قدیمی بریتانیا از مدارس، بیمارستان‌ها و زندان‌های قدیمی گرفته تا سیستم لوله‌کشی کهنه و خیابان‌های پر از چاله، مشکل مهمی محسوب می‌شود که به وعده‌های انتخاباتی راه پیدا کرده است.
بحران آلودگی آب در بریتانیا
آلودگی آب‌ها در بریتانیا طی دهه‌های متمادی، با خصوصی‌سازی شرکت‌های آب در سال 1989 و ریاضت مالی پس از بحران مالی 2008 شکل گرفته است که بودجه‌های سازمان‌های نظارتی و دیگر بخش‌های مربوطه را کاهش داد. این بحران در طول عضویت بریتانیا در اتحادیه اروپا و تحت قوانین زیست‌محیطی آن کمتر شد، اما پس از برگزیت بار دیگر شدت گرفت.
تغییرات آب‌وهوایی نیز با تشدید بارندگی‌ها، حجم بالایی از آب را به سیستم فاضلاب‌های قدیمی شهر وارد و شرکت‌های آب و فاضلاب را مجبور کرده است آب اضافی را راهی رودخانه‌ها کنند. میزان فاضلاب تصفیه نشده این کشور نیز سال گذشته بیش از 50 درصد نسبت به قبل افزایش داشته است که البته شرکت‌ها از برنامه‌های خود مبنی بر افزایش 10 میلیارد پوندی سرمایه‌ها برای کاهش این نشتی تا 40 درصد خبر داده‌اند.
از سوی دیگر هیچ نظارتی روی روان‌آب‌های مزرعه‌ها همچون کود و سموم کشاورزی وجود ندارد که مشکلی بزرگ‌تر از فاضلاب محسوب می‌شود و بدون هیچ مانعی به رودخانه‌های شهر راه پیدا می‌کند و منجر به تشدید آلودگی و افزایش بیماری می‌شود.
ورود بحران آلودگی آب‌های بریتانیا به سیاست
احزاب سیاسی بریتانیا با تشدید آلودگی آب‌ها و مشکلات ناشی از آن، بحث‌های مربوط به آن را وارد مباحث انتخاباتی خود کردند، با این حال تاکنون هیچ طرح مفصلی در این زمینه از جانب آن‌ها ارائه و قولی برای افزایش بودجه داده نشده است؛ تنها اقدام فعلی بعضی از احزاب ارائه پیشنهاد ملی شدن مجدد خدمات آب بوده است.
