ابن شهر آشوب در مناقب می نویسد: امام باقر (ع) میانه بالا و چهارشانه بود. چهره ای نورانی و مویی مجعد و سیمایی گندمگون داشت. خال سیاهی بر روی گونه و خال سرخی بر بدنش دیده می شد. میان باریک و صدایش خوش آهنگ بود.
در فصول المهمة آمده است که آن حضرت گندمگون و بهنجار بود.
