پل فورث ؛ داستان یکی از معروف ترین پل های جهان/ از مرگ 73 کارگر تا فیلم هیچکاک(+تصاویر)

پل فورث اولین سازه بزرگ فولادی در بریتانیا بود و ساخت آن به یک مسیر پیوسته راه آهن ساحل شرقی از لندن به آبردین منتج شد.

عصر ایران - پل فورث (The Forth Bridge) یا همان طور که بسیاری آن را پل ریلی فورث (the Forth Rail Bridge) می نامند، یک پل اسکاتلندی نمادین است که لوتیان غربی را به فایف متصل می کند. این پل طره ای قرمز رنگ در سال 1890 افتتاح شد. پل فورث به واسطه معماری قابل اعتماد و عظیم خود به سرعت به یک نماد و از نقاط دیدنی مشهور در اسکاتلند تبدیل شد.

این پل توسط سر جان فاولر و سر بنجامین بیکر طراحی شده است و نمادی از ثبات و ایمنی در نظر گرفته می شود. امروزه، پل فورث گردشگران را از سراسر جهان به ادینبرو، پایتخت اسکاتلند، می کشاند تا از آن بازدید کنند. به خصوص که دو پل معروف دیگر به نام های پل جاده فورث و پل کوئینزفری کراسینگ نیز در نزدیکی پل فورث قرار دارند. در شرایطی که پل فورث برای عبور و مرور قطارها است، پل جاده فورث برای عابران پیاده و پل کوئینزفری کراسینگ برای خودروها است.

تاریخچه

پیش از ساخت پل مشهور فورث، قایق هایی وجود داشتند که از رودخانه فورث بین کوئینزفری شمالی و جنوبی عبور می کردند. اما با توجه به افزایش حمل و نقل و سفر در اوایل قرن نوزدهم، مشخص شد که به راه حل دیگری نیاز است.

در زمانی، برنامه هایی برای حفر دو تونل و هدایت ترافیک به زیر زمین وجود داشت، اما این کار دشوار بود و در نتیجه کنار گذاشته شد. سپس، جیمز اندرسون با طرح یک پل که لوتیان غربی را به فایف متصل می کرد، مطرح شد. با این وجود، طرح های وی در سال 1808 هرگز رنگ واقعیت را به خود ندیدند.

در واقع، این سر توماس باوچ بود که برای نخستین بار به تحقق برنامه هایش نزدیک شد، اما ایده اولیه وی ساخت یک پل باریک تر در منطقه ای کم عمق تر از رودخانه بود. فکر اولیه او ساخت یک پایه چوبی زیر پل آهنی بود، اما چنین پروژه ای هزینه زیادی داشت. شرکت ان بی آر که باوچ را استخدام کرد، تقریبا ورشکست شد. از این رو، آنها مجبور شدند تا کل طرح ساخت پل را کنار بگذارند.

اما این مانع باوچ نشد. در سال 1871، او بار دیگر پیشنهادی برای یک پل جدید ارائه کرد. این بار طرح یک پل معلق فولادی در اطراف همان مکانی که اکنون پل فورث قرار دارد، ارائه شد. ایده های وی به طور کلی مورد استقبال قرار گرفت، اما پس از فاجعه پل تِی، باوچ فرصت کار روی پل جدید را از دست داد.

فاجعه پل تای

پل تِی توسط سر توماس باوچ طراحی شد و بخشی از خط راه آهن آبردین – ادینبرو بود. در 28 دسامبر 1879، این پل هنگام عبور یک قطار مسافربری فرو ریخت که به مرگ بیش از 70 نفر منجر شد. پس از این فاجعه، دیگر به باوچ اجازه داده نشد تا روی پروژه پل بزرگ بعدی یعنی پل فورث کار کند.

در عوض، پروژه به دو مهندس به نام های سر جان فاولر و سر بنجامین بیکر سپرده شد.

اما فاجعه پل تای تاثیر قابل توجهی بر برنامه های آینده پل جدید داشت. به دلایل قابل درک، اعتماد مردم به پل ها ضربه ای جدی دریافت کرده بود. حمل و نقل عمومی و صنعتی به دلیل ترس از وقوع حادثه ای مشابه با مشکل مواجه شدند.

این نقش بزرگی در ارائه طرح های جدید داشت که قرار بود مردم را تحت تاثیر قرار داده و نمادی از ایمنی و استحکام باشند. از این رو، ساختار باشکوه پل فورث و همچنین رنگ قرمز نمادین آن هر دو قرار بود تا ایمان مردم به پل ها را باز گردانند.