کیفیت شهادت آن مظلوم چنانچه در کتاب عیون المعجزات روایت کرده است آن است که چون حضرت وارد بغداد شد، و معتصم لعین انحراف ام الفضل را از آن حضرت دانست، آن ملعونه را طلبید و او را به قتل آن سرور راضی کرده، زهری برای او فرستاد که در طعام آن جناب داخل کند . آن ملعون انگور رازقی را زهرآلود کرده به نزد آن امام مظلوم آورد. چون حضرت از آن تناول نمود، اثر زهر در بدن مبارکش ظاهر شد، و آن ملعونه از کرده خود پشیمان شد، و چاره ای نمی توانست کرد، و گریه و زاری می کرد. حضرت فرمود: ای ملعونه! الحال که مرا کشتی، گریه می کنی؟ به خدا سوگند که به بلایی مبتلا خواهی شد که مرهم پذیر نباشد، به درستی که مستمند خواهی گردید که در دنیا و آخرت رسوا شوی.
اشهر در تاریخ وفات آن حضرت آن است که در آخر ماه ذی قعده سال دویست و بیستم هجرت واقع شد، و بعضی دو شنبه ششم ماه ذی حجه نیز گفته اند، و بعضی سه شنبه یازدهم ماه ذی القعده گفته اند، و در آن وقت از عمر شریف آن حضرت بیست و پنج سال و دو ماه و کسری گذشته بود . موافق مشهور، مدت امامت آن حضرت هفده سال و کسری بوده است.
ابن شهرآشوب روایت کرده است که در وقت وفات والد بزرگوار آن حضرت هفت سال و چهارماه و دو روز از عمر شریفش گذشته بود، و مدت امامتش هیجده سال، بیست روز کم، بود.
در کشف الغمه از طریق مخالفان روایتی نقل کرده است که وفات آن جناب روز سه شنبه پنجم ماه مذکور واقع شد.
به روایت دیگر از محمد بن سنان روایت کرده است که عمر شریف آن حضرت در هنگام وفات بیست و پنج سال و سه ماه و دوازده روز بود، ولادت آن حضرت در سال صد و نود و پنجم هجرت بود، و با پدر بزرگوار خود هفت سال و سه ماه زندگانی کرد، و وفات آن حضرت روز سه شنبه ششم ماه ذی حجه سال دویست و بیستم هجرت واقع شد.
