جفری چارلز هاردی آینده پژوه، دیدگاهی جهانی درباره خط زمانی تکامل انسان ارائه کرده است. او معتقد است که تکامل انسان سه مرحله دارد و ما اکنون در مرحله دوم، یعنی وضعیت «تعلیق»، قرار داریم.
مرحله دوم تکامل انسان
به گفته هاردی، مرحله اول که حدود 2.5 میلیون سال طول کشید، شاهد تسلط انسان بر طبیعت بود. اما اکنون، او معتقد است که ما به سمت «همزیستی پایدار سیاره و ساکنانش» حرکت کرده‌ایم. در این وضعیت تعلیق، انسان‌ها باید «روش‌های ناپایدار رشد نامحدود و تولید زباله که از تکامل اول انسان به ارث برده‌ایم را ارزیابی مجدد کرده و از آن‌ها دور شویم.»
به گزارش روزیاتو، هاردی توضیح می‌دهد که از زمان ساخت بمب اتمی در سال 1945، که تسلط ما بر طبیعت را تثبیت کرد، ما در حالت سکون قرار گرفته‌ایم. تنها راه رسیدن به «مرحله دوم»، معکوس کردن آسیب‌هایی است که تا به حال وارد شده است.
او تأکید می‌کند که جامعه باید از گذشته درس بگیرد و از ایده های دانشگاهیان، رسانه‌ها، دولت‌ها و سازمان‌های غیردولتی برای تسهیل این تحول بنیادین استفاده کند. «فرآیند، همان راه حل است.»
تغییرات اقلیمی و تخریب محیط زیست
هاردی می‌گوید ایده خط زمانی تکاملی انسانی اش را از تجربه‌اش به عنوان یک برنامه‌ریز بین‌المللی مراقبت‌های بهداشتی در دهه 1970 الهام گرفته است. او متوجه شد که صلح می‌تواند از طریق اقدامات دلسوزانه مردم حفظ شود، و این امر او را به مأموریتی جهانی برای ایجاد یک خط زمانی برای پرداختن به بزرگترین مسائل بشریت مانند تغییرات اقلیمی و تخریب محیط زیست سوق داد.
برای میلیون‌ها سال، انسان‌ها تلاش کردند بر طبیعت غلبه کنند. انسان‌ها با تلاش برای کنترل همه چیز در اطراف خود، از طریق شهرنشینی و زیرساخت‌ها، بر طبیعت غلبه کردند.
هاردی هشدار می‌دهد که انسان‌ها تا زمانی که نیاز به کاهش زباله‌های تولید شده در طول تکامل اول را تشخیص ندهند، همچنان در حالت تعلیق تکاملی باقی خواهند ماند. او می گوید: «آنچه من تکامل انسانی معلق می‌نامم، به این دلیل معلق است که ما مانند ماهی‌هایی که روی عرشه بال بال می‌زنند یا مانند یکی از آن فیلم‌های ایندیانا جونز هستیم که روی یکی از آن پل‌هایی که از یک طرف به طرف دیگر می‌رود قرار داریم و در زیر ما پرتگاهی وجود دارد که اگر سقوط کنیم، خواهیم مرد.»
باید از اشتباهات خود درس بگیریم
او توضیح داد که انسان‌ها تا زمانی که طرحی برای غلبه بر زباله و رشد ناپایدار ایجاد شده در تکامل اول نداشته باشند، نمی‌توانند وارد مرحله دوم تکاملی شوند.
هاردی تأکید کرد: «تکامل اول انسان تمام شده و ما باید از اشتباهات خود، از گذشته، از تاریخ و از یکدیگر درس بگیریم و شروع به صحبت و بحث درباره آنچه که تکامل دوم انسان باید باشد، کنیم.»
این دیدگاه هاردی، ما را به تفکر عمیق‌تر درباره مسیر تکاملی بشر و مسئولیت‌های ما در قبال سیاره و آینده فرا می‌خواند. آیا می‌توانیم از گذشته درس بگیریم و مسیر پایدارتری برای آینده ترسیم کنیم؟ این سؤالی است که پاسخ به آن می‌تواند سرنوشت نسل‌های آینده را رقم بزند.
