منیزیم یکی از فراوان‌ترین مواد معدنی در بدن است و در صدها واکنش شیمیایی بدن نقش دارد. بدن برای انقباض عضلانی، تولید انرژی، کنترل قند خون، سلامت قلب، رشد استخوان‌ها و موارد دیگر به منیزیم نیاز دارد. این ماده معدنی در اشکال مختلف وجود دارد و میتوان آن را از راه انواع غذاها یا مکمل‌های غذایی به دست آورد.
انواع مکمل‌های منیزیم
به گزارش ایندیپندنت، برخی از افراد به‌دلیل کمبود منیزیم، وضعیت سلامت یا رژیم غذایی‌شان به این مکمل نیاز دارند. بنابر تخمین‌ها، بسیاری از مردم ایالات متحده منیزیم کافی را از راه غذا دریافت نمی‌کنند، از همین رو مصرف مکمل منیزیم این کمبود را جبران می‌کند.
هنگام انتخاب مکمل منیزیم، ممکن است با گزینه‌های متعددی روبه‌رو شوید. بنابراین، شناخت مکمل‌های مختلف منیزیم ضروری است، زیرا هرکدام فواید متمایزی دارند و ممکن است متفاوت عمل کنند. وری‌ول‌هلت در گزارشی به انواع مکمل‌های منیزیم پرداخته است.
سیترات منیزیم
مکمل‌های سیترات منیزیم از ترکیب منیزیم و سیترات (اسید سیتریک) تشکیل شده‌اند. سیترات اسید ضعیفی است که در مرکبات یافت می‌شود و فواید مختلفی دارد. معمولا از سیترات منیزیم در درمان یبوست استفاده میکنند. سیترات منیزیم نوعی ملین نمکی است که مقدار آب باقی‌مانده در مدفوع را افزایش می‌دهد و به این ترتیب دفع راحت‌تر می‌شود.
سیترات منیزیم همچنین ممکن است برای سلامت استخوان مفید باشد. مطالعات محدودی افزایش تراکم مواد معدنی استخوان را پس از یائسگی نشان داده است. تصور بر این است که سیترات منیزیم در مقایسه با سایر انواع منیزیم راحت‌تر جذب می‌شود.
منیزیم گلیسینات
منیزیم گلیسینات که از منیزیم و گلیسین (یک نوع اسید آمینه) ساخته شده است، برای درمان افسردگی و اضطراب استفاده می‌شود. بسیاری از مردم با این مساله مواجه‌اند که آیا باید منیزیم گلیسینات را جایگزین سیترات منیزیم کنند یا نه. اینکه کدام نمونه برای شما بهتر است به شما و دلیل استفاده‌تان بستگی دارد. در حالی که سیترات منیزیم ممکن است برای یبوست بهترین گزینه باشد، منیزیم گلیسینات بهترین انتخاب برای اختلالات خلقی در نظر گرفته می‌شود.
اکسید منیزیم
اکسید منیزیم بدون نسخه در دسترس است و معمولا برای درمان سوزش سر معده و سوء‌هاضمه استفاده می‌شود. از اکسید منیزیم برای جبران کمبود منیزیم هم استفاده می‌شود. از این مکمل همچنین میتوان برای درمان یبوست استفاده کرد، اما در مقایسه با سایر اشکال منیزیم، اکسید منیزیم به‌راحتی جذب نمی‌شود.
مالات منیزیم
مالات منیزیم نوعی مکمل است که از منیزیم و اسید مالیک (مالات) ساخته می‌شود. مالات منیزیم درمانی احتمالی برای «فیبرومیالژیا» (سندرم درد اسکلتی-عضلانی مزمن که با درد، خستگی، بی‌خوابی و افسردگی همراه است) به شمار می‌رود. با این حال، یک بررسی نشان می‌دهد که مالات منیزیم بر بهبود علائم فیبرومیالژیا تاثیر کمی دارد و میتوان از این مکمل برای جبران کمبود منیزیم استفاده کرد. مالات منیزیم قابلیت جذب بالایی دارد و، طبق شواهد، پس از مصرف به‌سرعت و به‌راحتی جذب می‌شود.
سولفات منیزیم
سولفات منیزیم ممکن است برای درمان «پره اکلامپسی» (فشار خون بالا و آسیب اندامی در دوران بارداری) و «اکلامپسی» (حملات تشنج در زنان دارای پره اکلامپسی) در دوران بارداری استفاده شود. همچنین ممکن است یک ضدتشنج مفید باشد. با این حال، شرکت غذا و داروی ایالات متحده آمریکا درمورد استفاده طولانی‌مدت از انواع خاص سولفات منیزیم در درمان پره اکلامپسی، اکلامپسی و تشنج در افراد باردار هشدار داده و گفته است که برای مصرف آن حتما باید با متخصص مراقبت‌های ویژه مشورت کرد.
سولفات منیزیم، که با نام نمک اپسوم هم شناخته می‌شود، در درمان یبوست نیز استفاده می‌شود. برخی تحقیقات از فراهمی زیستی (Bioavailability) کمتر سولفات منیزیم در مقایسه با سایر انواع منیزیم، ازجمله سیترات منیزیم، خبر می‌دهند، اما برخی مطالعات دیگر جذب کافی و مناسب این مکمل را نشان می‌دهند.
منیزیم تورات
مکمل‌های منیزیم تورات (منیزیم همراه با اسید آمینه تورین) می‌توانند بر فشار خون بالا تاثیر مثبت داشته باشند. مطالعه‌‌ای حیوانی نشان داد که مکمل منیزیم تورات فشار خون موش‌های مبتلا به فشار خون بالا را کاهش داده است. سایر تحقیقات حیوانی هم از تاثیر منیزیم تورات بر جلوگیری از آب مروارید خبر می‌دهد.
دلیل اهمیت منیزیم چیست؟
منیزیم ماده معدنی ضروری در شاخص سلامت است و در بیش از 300 واکنش بدن، که عملکردهای مختلف را تنظیم میکنند، دخیل است. این موارد عبارتند از: انقباضات عضلانی، تولید انرژی، سنتز پروتئین، عملکرد عصبی، تنظیم فشار خون، کنترل قند خون و ضربان طبیعی قلب.
همچنین بدن برای ساخت استخوان‌ها، ماده ژنتیکی دی‌ان‌ای (دئوکسی ریبونوکلئیک اسید) و آر‌ان‌ای (ریبونوکلئیک اسید) و گلوتاتیون، نوعی آنتی‌اکسیدان، به منیزیم نیاز دارد. کمبود منیزیم زمانی رخ می‌دهد که بدن نتواند این ماده معدنی را به مقدار کافی از مواد غذایی دریافت کند.
علائم کمبود منیزیم (هیپومنیزیمی)، بسته به شدت کمبود، متغیر است. در ابتدا ممکن است با کم‌اشتهایی، حالت تهوع و خستگی همراه باشد و اگر این کمبود بیشتر شود، ممکن است بی‌حسی، گزگز، گرفتگی عضلات، ضربان غیرطبیعی قلب و تشنج را به همراه داشته باشد. کمبود شدید منیزیم سطح کلسیم و پتاسیم را نیز پایین می‌آورد.
البته برای استفاده از مکمل‌ها حتما باید با پزشک یا متخصص مراقبت‌های بهداشت و سلامت مشورت کنید. همچنین برخی از افراد ممکن است با عوارض مصرف منیزیم مواجه شوند که عبارت است از: اسهال، گرفتگی شکم و حالت تهوع. مصرف بیش از حد منیزیم هم عوارضی مانند فشار خون پایین، تهوع و استفراغ، احتباس ادرار، کند شدن هضم، ضعف عضلانی، بی‌حالی و ضربان قلب نامنظم را به وجود می‌آورد.
مکمل‌های منیزیم ممکن است برای برخی خطرناک باشد. افراد مبتلا به بیماری کلیوی باید از مصرف مکمل‌های منیزیم خودداری کنند، زیرا ممکن است کلیه‌های آنان نتوانند منیزیم اضافی را به‌خوبی از بدن خارج کنند. مصرف مکمل‌های منیزیم در دوران بارداری و شیردهی بی‌خطر است، با این حال حتما پیش از مصرف با متخصص مشورت کنید. اگر داروهای دیگری نیز مصرف می‌کنید قبل از شروع مکمل‌ها از متخصص کمک بگیرید.
