سنترالیا؛ شهری که از ۱۹۶۲ تا به امروز در حال سوختن است(+فیلم و عکس)

عصر ایران - سنترالیا (Centralia) شهری در پنسیلوانیا، آمریکا، زمانی دارای 14 معدن زغال سنگ فعال بود و حدود 2500 نفر در اوایل قرن بیستم در آن سکونت داشتند. اما در دهه 1960، دوران شکوفایی این شهر به پایان رسید و بیشتر معادن آن متروکه شدند. با این وجود، همچنان بیش از یک هزار نفر آن را خانه خود می دانستند تا این که یک آتش سوزی معدن زغال سنگ در زیر شهر آغاز شد.

در سال 1962، آتش در محل دفن زباله سنترالیا به تونل های هزارتوی زغال سنگ که معدنچیان چند صد متر زیر زمین حفر کرده بودند، سرایت کرد. با وجود تلاش های مکرر برای خاموش کردن شعله ها، آتش هرچه بیشتر گسترش یافت و تا به امروز همچنان روشن باقی مانده است.

در دهه 1980، پنسیلوانیا به همه دستور تخریب ساختمان های شهر سنترالیا را داد و دولت فدرال حتی زیپ کد آن را باطل کرد.

آتشی که زیر سطح شهر می سوزد، دود سمی را از طریق صدها شکاف به سمت هوا آزاد می کند. همچنین، زمین با خطر دائمی فرونشت مواجه است.

آغاز آتش سوزی در محل دفن زباله سنترالیا

در ماه می 1962، شورای شهر سنترالیا برای ایجاد یک محل دفن زباله جدید تشکیل جلسه داد. در اوایل آن سال، سنترالیا گودالی به عمق 15 متر و با مساحتی تقریبا به اندازه یک زمین فوتبال برای رسیدگی به مشکل تخلیه غیرقانونی زباله ایجاد کرده بود. اما این محل دفن زباله پر شده بود و پیش از جشن سالانه روز یادبود شهر نیاز به پاکسازی داشت.

در جلسه شورای شهر یک راه حل به ظاهر بدیهی پیشنهاد شد و آن سوزاندن زباله ها بود.

در ابتدا به نظر می رسید که این راه حل موثر باشد. آتش نشانی برای مهار آتش، گودال را با مواد غیر قابل اشتعال پوشش داد و آتش در شب 27 می 1962 روشن شد. پس از آن که محتوای محل دفن زباله به خاکستر تبدیل شد، اخگرهای باقیمانده با آب خاموش شدند.

با این وجود، ساکنان دو روز بعد دوباره شعله های آتش را دیدند. سپس، یک هفته بعد در 4 ژوئن شعله های آتش مشاهده شدند. آتش نشانان سنترالیا مبهوت بودند که آتش از کجا سرچشمه می گیرد. آنها از بولدوزر و چنگک برای به هم زدن بقایای زباله های سوخته و یافتن شعله های پنهان استفاده کردند.

در نهایت، آنها دلیل را کشف کردند.

گسترش آتش در معادن زغال سنگ

در پایین گودال دفن زباله سنترالیا، در کنار دیوار شمالی، سوراخی به پهنای 4.5 متر و عمق چندین متر وجود داشت. زباله ها این شکاف را پنهان کرده بودند. در نتیجه با مواد ضد اشتعال پر نشده بود.

این حفره مسیر مستقیمی به تونل های معادن زغال سنگ قدیمی که سنترالیا روی آن ساخته شده بود، ایجاد کرده بود.

خیلی زود، ساکنان شروع به شکایت از بوی نامطبوع در منازل و محل کار خود کردند و متوجه خارج شدن دود از زمین های اطراف محل دفن زباله شدند.

یک بازرس معدن برای بررسی دود توسط شورای شهر سنترالیا فرا خوانده شد و مشخص شد سطوح مونوکسید کربن در آنها نشان دهنده آتش سوزی در معدن است.

پیش از آن که تلاش ها برای پایان دادن به آتش سوزی در سریع ترین زمان ممکن و به صورت مقرون به صرفه به نتیجه برسد، حسگرها سطوح مرگبار مونوکسید کربن که از معدن نشت می کرد را نشان دادند و تمام معادن سنترالیا بلافاصله تعطیل شدند.

عدم تمایل برخی ساکنان به ترک شهر

پس از آن، تلاش هایی برای جلوگیری از گسترش آتش سوزی در سنترالیا انجام شد که همگی ناموفق بودند. با این وجود، مردم همچنان به زندگی روزمره خود در بالای زمینی داغ و در حال دود کردن ادامه دادند. جمعیت شهر در دهه 1980 همچنان حدود یک هزار نفر بود و به نظر می رسید از رشد گوجه فرنگی در اواسط زمستان و این که مجبور به پارو کردن برف در پیاده روهای خود نیستند، لذت می برند.

بیست سال پس از آغاز آتش سوزی در معادن زغال سنگ، سنترالیا کم کم آثار این شعله های ابدی در زیر زمین را احساس کرد. ساکنان در خانه های خود به دلیل مسمویت با گاز مونوکسید کربن از حال می رفتند. درختان شروع به خشک شدن کردند و زمین به خاکستر تبدیل شد. جاده ها و پیاده روها نیز دچار خمیدگی شدند.

نقطه عطف واقعی در روز ولنتاین سال 1981 رخ داد، زمانی که یک فروچاله نزدیک بود تا جان کودکی 12 ساله به نام تاد دامبوسکی را بگیرد. عمق این فروچاله حدود 46 متر بود. این کودک موفق شد ریشه درختی را بگیرد و تا زمان رسیدن کمک خود را نگه دارد.

پنسیلوانیا در سال 1983 بیش از 7 میلیون دلار دیگر برای خاموش کردن آتش هزینه کرد، اما باز هم موفقیتی کسب نشد. دیگر زمان ترک شهر فرا رسیده بود. در آن سال، دولت فدرال 42 میلیون دلار برای خرید سنترالیا، تخریب ساختمان ها و جابجایی ساکنان اختصاص داد.

اما همه قصد ترک شهر را نداشتند و دعواهای حقوقی در این زمینه برای سال ها ادامه داشت.

میراث سنترالیا

کمتر از پنج نفر هنوز در سنترالیا زندگی می کنند. کارشناسان تخمین می زنند که زغال سنگ به اندازه ای زیر سنترالیا وجود دارد که آتش برای 250 سال دیگر همچنان شعله ور باقی بماند.

مسیر متروکه 61 که به مرکز شهر منتهی می شود، به مکانی برای هنرمندان گرافیتی تبدیل شد. نقاشی های گرافیتی در این جاده آن را به جاذبه ای به نام "بزرگراه گرافیتی" تبدیل کردند.

حتی وقتی مسیر ترک خورد و دود از آن خارج می شد، مردم از سراسر آمریکا به این جاده متروک می آمدند تا اثری از خود بر جای بگذارند. زمانی که یک شرکت معدنی خصوصی زمین را خریداری کرد و جاده را با تپه های خاک در سال 2020 پوشاند، تقریبا تمام سطح آن با اسپری رنگ پوشانده شده بود.

امروزه، سنترالیا بیشتر به عنوان یک جاذبه گردشگری برای افرادی که در پی تماشای خروج دودهای مضر از زیر زمین هستند، شناخته می شود.