در احادیث معتبر وارد شده است از حضرت باقر و صادق علیهما السلام که هر که به دیدن برادر مؤمن خود برود از برای خدا، حق تعالی هفتاد هزار ملک به او موکل گرداند که او را ندا کنند تا به خانه خود برگردد که خوشا حال تو و گوارا باد بهشت از برای تو.
از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام منقول است که به دیدن برادر مؤمن رفتن از برای خدا، بهتر است از ده بنده آزاد کردن و هر که بنده مؤمنی را آزاد کند، حق تعالی به هر عضوی از آن بنده عضوی از او از آتش جهنم آزاد گرداند.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است که هر که قادر نباشد به ما احسانی بکند، به صالحان و شیعیان ما احسان کند تا ثواب احسان کردن به ما در نامه عملش نوشته شود و هر که قدرت بر دیدن ما نداشته باشد، به دیدن صالحان شیعیان ما برود تا ثواب دیدن ما بر او نوشته شود.
در حدیث معتبر منقول است از حضرت صادق علیه السلام که هر که عیادت کند برادر مسلمان بیماری را، در آن روز هفتاد هزار ملک بر او صلوات بفرستند، اگر صبح باشد تا شام، و اگر شام باشد تا صبح.
در حدیث دیگر فرمود: هر که بیماری را عیادت کند، هفتاد هزار ملک او را مشایعت کنند و برای او استغفار کنند تا به خانه خود برگردد.
از حضرت امام محمد باقر علیه السلام منقول است که هر که مؤمنی را عیادت کند، در رحمت الهی فرو رود. پس چون نزد او بنشیند، رحمت به او احاطه کند. پس چون برگردد، حق تعالی هفتاد هزار ملک را به او موکل گرداند و از برای او طلب آمرزش کنند، بر او ترحم کنند، گویند خوشا حال تو و گوارا باد بهشت از برای تو تا روز دیگر این وقت و به او عطا فرماید زاویه ای در بهشت که سواره در آن چهل سال بتازد.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است که هر مؤمنی که مؤمنی را در بیماری عیادت کند از برای خدا، حق تعالی به او موکل سازد ملکی را که در قبر او را عیادت کند و برای او استغفار کند تا روز قیامت.
در حدیث دیگر فرمود: هر که عیادت کند بیماری را، حق تعالی موکل سازد به او هفتاد هزار ملک را که همیشه به خانه او آیند و در آن خانه تسبیح و تکبیر و تهلیل (1) و تقدیس الهی گویند تا روز قیامت و نصف ثواب ایشان از برای او باشد.
در حدیث دیگر فرمود: سزاوار است کسی که بیمار شود، برادران مؤمن را اعلام کند که به عیادت او بیایند که آن ها ثواب ببرند و او ثواب بیابد به خبر کردن آن ها که اگر چنین کند، ده حسنه برای او نوشته شود و ده گناه از او محو شود و ده درجه برای او بلند شود.
در حدیث صحیح از حضرت امام موسی علیه السلام منقول است که چون کسی بیمار شود، مردم را رخصت دهد که به عیادت او بیایند. به درستی که هیچ کس نیست مگر آن که او را دعای مستجابی هست.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است: کسی که به عیادت برادر مؤمن برود، از بیمار برای خود طلب دعا کند که دعای او مانند دعای ملائکه است.
در حدیث دیگر فرمود: چون به دیدن بیمار روید، سیبی یا بهی یا ترنجی یا بوی خوشی یا عودی با خود ببرید که بیمار به آن استراحت می یابد.
از حضرت امیر المؤمنین علیه السلام منقول است که از عیادت کنندگان، کسی ثوابش بیشتر است که زودتر برخیزد، مگر آن که بیمار، نشستن او را خواهد و از او سؤال کند که بنشیند.
پی نوشت:
1. تسبیح پروردگار گفتن.
