منبع: سی‌ان‌ان
تاریخ انتشار: 19 سپتامبر 2024
نویسندگان: جِف زِلِنی و آرون پِلیش
مترجم: لیلا احمدی
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
پژوهش‌ها نشان می‌دهند طی چند دهۀ اخیر، زنان آمریکایی سیاسی‌تر شده، در کارزارهای انتخاباتی از مردان پیشی گرفته و به‌طورخاص، چپ‌گراتر شده‌اند.
چنین به نظر می‌رسد که افزایش نسبی زنان در گردهمایی‌های انتخاباتی در طول زمان، نتیجۀ تغییرات نسلی باشد. زنان در اواخر قرن نوزدهم یا اوایل قرن بیستم از حضور در اجتماع منع می‌شدند و کمتر از مردان، قدرت سیاسی داشتند.
نسل‌های بعدی آگاهی و جسارت بیشتری داشتند، خود را در سایۀ مردان نیافتند و چشم‌اندازشان، دانستن، خواستن، مطالبه‌کردن و مشارکت در همۀ ساحت‌های اجتماع بود. جدال بر سر «متمم حقوق برابر» در سال 1921 که از اهمیت سیاست در زندگی زنان سخن می‌گفت، مزید بر علت شد و از زنان، دموکرات‌هایی ثابت‌قدم ساخت.
این اصلاحیۀ قانونی، نقطۀ عطفی در سیر مبارزاتِ مدنیِ زنانه است، فارغ از جنسیت، حقوق قانونی برابر را برای همۀ شهروندان آمریکایی طلب می‌کند و خواهان پایان‌دادن به تمایز قانونی بین زن و مرد در متارکه، مالکیت، اشتغال و دیگر مسایل است.
تا سال 1980، بیشتر مردان هرگز از کاندیدای دموکراتِ ریاست جمهوری حمایت نکرده بودند. در سال 2016، فقط 41 درصد از مردان و 32 درصد از زنانِ سفیدپوست، به هیلاری کلینتون رأی دادند.
میزان تأیید دونالد ترامپ هم در بین زنان، کمتر از 40 درصد بود و این درحالی است که اوباما، بایدن و برنی سندرز، بیشترین حمایت خود را نه‌فقط از رأیدهندگان جوان، که به‌ویژه از زنان جوان دریافت کرده بودند.
بااین‌حال، نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که وفاداری قاطع مردان جوان به حزب دموکرات کاهش یافته و جمهوری‌خواهان تمایل پیدا کرده‌اند. اکنون شکاف جنسیتی یکی از مهمترین واقعیاتِ سیاسیِ آمریکا است.
حزب دموکرات واقف است که سیاست‌هایش با اولویت‌های زنان هماهنگ است. زنان کماکان بیش از مردان زیر خط فقر زندگی می‌کنند، متأثر از نابرابری‌های اجتماعی هستند و به حمایت‌های دولتی وابسته‌اند. این وضعیت، پدیده‌ای جهانی موسوم به «زنانه سازی فقر» را مطرح کرده و باعث شده زنان بیشتر پذیرای وعده‌های نسبتاً پایدارِ دموکرات‌ها مبنی بر گسترشِ شرایط رفاهی باشند.
احتمال این که زنان بیش از مردان در دولت و بخش‌های سازمان‌یافتۀ دولتی مانند آموزش، بهداشت و درمان، اشتغال یابند، بیشتر است و سبب می‌شود زنان کمتر به حزب جمهوری‌خواه تمایل داشته باشند؛ حزبی که دهه‌ها از کاهش مالیات و کوچک‌کردنِ دولت دم زده و درعین‌حال اعتنایی به انتخاب‌گری و آزادی‌های فردی زنان نداشته است.
سبک خشونت‌محور و جنگ‌طلبانۀ ترامپ نیز به افزایش شکاف جنسیتی دامن زده است. مردانِ جوان‌تر، قدرت ترامپ را تحسین می‌کنند، اما آنچه از نظر آن‌ها قدرت محسوب می‌شود، برای زنان آشفتگی، دیوانگی و مخاطره است. تأکید بر سرکوب و نفی زنان در شرایطی صورت می‌گیرد که در چند سال گذشته، فعالیت‌ها پیرامون برابری نژادی و جنسیتی با ظهور جنبش‌های MeToo و Black Lives Matter به بالاترین سطح خود رسیده است.
شواهد نشان می‌دهد که زنان پیشایشِ مردان در حال گذار به اقتصادِ اطلاعات‌محوراند. بر اساس آخرین آمار فدرال، زنان اکنون حدود 60 درصد از فارغ التحصیلانِ چهار سالۀ کالج و نزدیک به 65 درصد از دارندگان مدارک تحصیلات تکمیلی را تشکیل می‌دهند. ترامپ در چنین فضایی بر طبل نارضایتی‌های سنتی می‌کوبد و برای مردانی که از رشد روزافزون زنان در محیط کار و جامعه خشمگین‌اند، جذابیت ایجاد می‌کند. ترامپ تجسم قدرتِ مردسالار است که با روی‌کارآمدنِ گفتمان دموکراتیک به پستو می‌خزد.
«جف زِلِنی» و «آرون پِلیش»، در این مقاله به شکاف جنسیتی گسترده در انتخابات آمریکا اشاره دارند. تاکنون حزب دموکرات در تلاش برای کسب آراء زنان بود. نویسندگان از تغییر استراتژی سخن می‌گویند و نشان می‌دهند که کمپین انتخاباتیِ هریس و والز، درصدد برهم‌زدنِ معادله و جلب رأیِ مردان بلاتکلیف است.
انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، 15 آبان 1403 (پنجم نوامبر 2024) برگزار می‌شود و هر دو کاندیدا با توجه به این شکاف جنسیتیِ قابل‌توجه، در تلاش برای پیشی‌گرفتن از یکدیگراند. ترامپ تلاش می‌کند رسالتِ انتخاباتی خود را با سرکوب زنان و جلب رأیِ مردان سفیدپوست پیش ببرد و درعین‌حال در میان رأی‌دهندگانِ جوانِ سیاه‌پوست و لاتین‌تبار نیز هوادارانی بیابد. هریس هم به دنبال افزایش مشارکت در میان مردانِ سیاه‌پوست و لاتین‌تبار در همۀ رده‌های سنی است و می‌کوشد از مردان سفیدپوستِ طبقۀ کارگر با گرایش حزبیِ جمهوری‌خواه و رأی‌دهندگانِ مردد غافل نباشد.
«جفری دین زِلِنی»، روزنامه‌نگار آمریکایی و خبرنگار ارشدِ «سی‌ان‌ان» است.
پیش از این، خبرنگار ارشد واشنگتن در «ای‌بی‌سی‌نیوز» بود و در خلال همکاری با شیکاگو تریبون، برندۀ جایزۀ پولیتزر شد. «آرون پِلیش» نیز خبرنگار «سی‌ان‌ان» است و رخدادهای انتخابات ریاست‌جمهوری 2024 را پوشش می‌دهد.
شایان ذکر است که مقالات ترجمه‌شده در این بخش، صرفاً بازتاب دیدگاه نویسنده و در راستای بررسی مطبوعات جهان است.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
عصر ایران/ ترجمه: حمایت بی‌وقفۀ زنان، «کامالا هریس» را در معرض شکست‌خوردن از رقیبش دونالد ترامپ قرار داده است. کمپین او در تلاش است با تقویت هوادارانِ مَرد، این نقیصه را جبران کند. در هفته‌های پایانیِ کارزار انتخابات ریاست‌جمهوری 2024 ایالات‌متحده، رأی‌دهندگانِ مَرد از بزرگترین اهدافِ کمپین هریس هستند. او تلاش می‌کند با صرف ده‌ها میلیون دلار در تبلیغات تلویزیونی برای بازی‌های لیگ برتر بیسبال، پخش فوتبال و سایر مسابقات ورزشی، مزیت تبلیغاتی ترامپ را در ایالت‌های میدان نبرد و سایر مناطق از بین ببرد. در همین راستا یکی از مهمترین وظایفِ فرماندارِ مینه‌سوتا، «تیم والز»، جلب رأی مردان، به‌ویژه مردان سفیدپوست است. والز در خلال یکی از گردهمایی‌های انتخاباتی به هوادارانش گفته: «کامالا هریس دربارۀ ریشه‌های تاریخیِ شکاف جنسیتی و مبارزات زنان صحبت نمی‌کند. او تجسم اراده است و به هدف می‌زند.»
هشت سال از نامزدیِ هیلاری کلینتون، وزیر خارجۀ پیشین آمریکا برای ریاست‌جمهوری می‌گذرد. او در رقابتی تنگاتنگ با ترامپ قرار گرفت و نتوانست با کسبِ بالاترین مقامِ سیاسی، تاریخ‌ساز شود.
هیلاری امسال در مجمع ملی حزب دموکرات، گفته: «آینده پیش روی شما است. کامالا هریس زنی است که ما را به اهداف دموکراتیک می‌رساند». به‌رغم تلاش‌های گسترده برای افزایش تنوع جنسیتی، مردان بیشترین پست‌های سیاسی را در اختیار دارند. شمار زنان در مقام‌های ارشد سیاسی، در سنا، فرمانداری‌ها، کنگره، مجلس نمایندگان، مجالس ایالتی و بخش خصوص کماکان پایین است. بیشتر طرفداران حزب جمهوری‌خواه را مردان تشکیل می‌دهند. آن‌ها ادبیات جنسیت‌زده و رفتارهای ضدزنِ ترامپ را تحسین می‌کنند.
دونالد ترامپ بارها سخنان تحقیرآمیزی دربارۀ نژاد، جنسیت و ظاهر هریس بیان کرده و با ادبیاتی ناشایست، صلاحیت او را و برای رهبری آمریکا زیر سؤال برده است. او اخیراً در مصاحبه با فاکس‌نیوز گفته: «اگر هریس رئیس‌جمهور شود، در چشم رؤسای‌جمهور جهان، ملعبه خواهد شد.» به خاطر داریم که جیدیونس هم دموکرات‌هایی مثل کامالا هریس را «زنانِ گربه‌دارِ بی‌فرزند» خطاب کرده بود. هدف ترامپ، «سوءاستفاده از تعصبات جنسیتی و نژادی» است و گذر از مسیری که هنوز در احاطۀ سفیدپوستان و مردان است، چالش بزرگی محسوب می‌شود.
هریس و والز به‌ندرت در باب جنسیت یا ماهیت تاریخیِ نامزدی هریس صحبت می‌کنند و بااین‌حال، شکاف جنسیتی می‌تواند نتیجۀ انتخابات نوامبر را دگرگون کند. یکی از مشاوران هریس به سی‌ان‌ان می‌گوید: «این کمپین در تلاش برای «کاهش سقف مشارکت زنان» و «جلب رأی مردان» است. رأیدهندگان مرد را به‌زحمت می‌توان یکپارچه کرد، اما واقعیت آن است که اهداف استراتژیک دو جناح درحال‌حاضر هم‌پوشانی دارد.
ترامپ تلاش می‌کند مزیت انتخاباتی خود را با جلب رأی مردان سفیدپوست افزایش دهد و درعین‌حال در میان رأیدهندگان جوانِ سیاه‌پوست و لاتین‌تبار نیز طرفدار داشته باشد. هریس هم به دنبال افزایش مشارکت در میان مردان سیاه‌پوست و لاتین‌تبار در همۀ رده‌های سنی است و می‌کوشد از مردان سفیدپوست طبقۀ کارگر با گرایش حزبی جمهوری‌خواه غافل نباشد.
به عنوان مثال، «آنتونی هرناندزِ» 36 ساله، هدف کلیدیِ هر دو کمپین محسوب می‌شود. او از رأیدهندگان کارولینای شمالی است و بین ترامپ و هریس سرگردان است. هرناندز می‌گوید: «هر دو مزایا و معایب خاص خود را دارند. هرچند داشتن اولین رئیس‌جمهور زن، بسیار هیجان‌انگیز است، اما دونالد ترامپ هم رئیس‌جمهور قدرتمندی است و می‌تواند وعده‌هایش را محقق کند.» هرناندز، مربی خانۀ سالمندان است و ساکنِ هندرسون‌ویل، شهری در قلب کوهستان بلوریج، در غرب کارولینای شمالی؛ ایالتی که ترامپ دو بار در آن برنده شده و دموکرات‌ها هم امسال مصمم‌اند در آن به پیروزی برسند. او هیجان زیادی برای رأی‌دادن در ماه نوامبر دارد و سومین‌‌بار است که در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت می‌کند.
هرناندز در حال مقایسۀ مواضع هریس و ترامپ در مورد حقوق باروری است و دربارۀ رئیس‌جمهور سابق که در سال 2016 از او حمایت کرد، می‌گوید: «واقعاً جالب نیست که ترامپ حقوق زنان را پایمال می‌کند. فکر می‌کنم حق فرزندآوری به زنان بستگی دارد و دولت باید آزادی‌های فردی را به رسمیت بشناسد.» هرناندز مطمئن نیست که حقوق سقط جنین در انتخاب نهایی‌اش اثرگذار باشد، اما می‌گوید نمایش قدرتمند هریس در مناظره با ترامپ، باعث شد به او جدی‌تر فکر کند. او می‌گوید هر دو نامزد را بررسی خواهد کرد و درست قبل از انتخابات، تصمیم نهایی‌اش را می‌گیرد.
والز به مردانِ مجاب‌شونده چشم دوخته است. بااین‌که حمایت و اشتیاقِ طیف‌های وسیعی از زنان، سبب شد تا هریس پس از کناره‌گیریِ جو بایدن، با شتاب، صدرنشینِ دموکرات‌ها شود، مشاوران اذعان دارند که باید بر ظرفیتِ «مردان مجاب‌شونده» تمرکز کرد. مردانِ بسیاری مستعدِ گرویدن به دموکرات‌ها در هفته‌های پایانیِ رقابت‌اند. شهرت والز بیشتر در گرو این است که زمانی معلم دبیرستان بوده و محبوبیت فراوانی داشته است. از او به‌عنوان پدر و همسر نمونه یاد می‌شود. والز در تجمعات انتخاباتی از آزادی‌های فردیِ زنان و حقوق سقط جنین صحبت می‌کند. او در تجمع انتخاباتیِ آخر هفته در ویسکانسین، خطاب به حاضران گفت: «به سراغ همۀ همسایگان خود بروید. با اطرافیانتان صحبت کنید و از آن‌ها بپرسید: «آیا می‌خواهید «جیدیونس» دربارۀ سلامت همسر و دخترتان تصمیم بگیرد یا ترجیح می دهید این کار را به خود زن‌ها و پزشکشان بسپارید؟»
دفاع مکرر والز از حقوق سقط جنین و درخواست از مردم برای پیروی از «قانون طلاییِ غربِ میانه» مبنی بر «سر در لاک‌بودن و زندگیل دیگران را قضاوت نکردن»، توجهِ «توبی پیرس» را برانگیخته است.
او که برای دیدن والز در تجمع انتخاباتیِ سه‌شنبه‌شب آمده، می‌گوید: «بحث در این‌باره که انتخاب‌های شخصیِ مردم به خودشان مربوط است و باید دست از تفتیش عقاید و سبک زندگی دیگران برداشت، شیوه‌ای فوق‌العاده برای صحبت در مورد ماجرایِ سقط جنین و حقوق باروری است.» پیرس، مشاور بازنشسته است و داوطلبانه با حزب دموکرات همکاری می‌کند. او در تبلیغاتِ خانه‌به‌خانه با جمهوری‌خواهانی مواجه شده که استدلال‌های تبلیغاتی‌اش را پذیرفته‌اند. پیرس می‌گوید: «محور انتخابات امسال، شایستگی و متانت است. قبلاً انگار بحث بر سر این بود که «با چه‌کسی می‌خواهی آبجو بخوری؟» فکر می‌کنم کشور به‌لحاظ سیاسی، منزلت نوینی یافته است.
باران می‌بارد و مردم به گردهمایی انتخاباتی والز آمده‌اند. «الکس ویگِل» و «کوین میلر» هم در میان جمعیت حضور دارند و معتقداند که ازکارافتادگی و کهولت ترامپ می‌تواند به دموکرات‌ها کمک کند تا به میدان نبرد در کارولینای شمالی سرازیر شوند و از برنامه‌ها و آموزه‌های دموکراتیک سخن بگویند. ویگِل، نظامی بازنشسته است و در فروشگاه سخت‌افزار کار می‌کند.
او می‌گوید: «در پارکینگ فروشگاه، به‌ندرت پرچم‌های تبلیغاتی ترامپ را می‌بینیم. خیلی از کارمندان ما قبلاً طرفدار ترامپ بودند و حالا می‌بینیم که مشتاق کنارزدن او و پیروزی هریس شده‌اند.» ویگل امیدوار است مشاهدۀ کلاه‌های هریس و والز، نمونه‌ای از محبوبیت بیشتر دموکرات‌ها در بین مردان باشد. میلر معتقد است که دموکرات‌ها با جدالی سخت برای مجاب‌کردنِ رأیدهندگان در این ایالت مواجه‌اند و می‌گوید: «احتمالاً در کارولینای شمالی، چالشِ جلب آراء مناطق روستایی به قوت خود باقی است. مردم این منطقه به جناح مقابل اعتماد ندارند، ولی امیدوارم نتیجه غافلگیرکننده باشد و تعداد مردانِ رأی‌دهنده به حزب دموکرات از آنچه فکر می‌کنیم بیشتر باشد.»
والز در خط مقدمِ کمپین هریس برای جلب رأیِ اعضای اتحادیه و گروه‌های کارگری قرار دارد. این حوزه‌ها کلیدی هستند و سعی بر این است که دایرۀ حمایت به رأی‌دهندگانِ سفیدپوستِ طبقۀ کارگر نیز تسری یابد. اما روز چهارشنبه، زمانی که «اتحادیۀ بین‌المللی برادری تیمسترز» رسماً اعلام کرد که در رقابت هریس و ترامپ، جانبداری مشخصی نخواهد کرد، تلاش حزب به نتیجه نرسید.
طی سه دهه، این اولین بار است که اتحادیه از نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری حمایت نمی‌کند. والز که عموماً با اشاره به ورزش و سابقۀ مربی‌گری‌اش با رأیدهندگان ارتباط برقرار می‌کند.،حین سخنرانی با هواداران هریس در گردهمایی مبارزاتی اعلام کرد که در رختکن هم می‌تواند به‌خوبی کار کند. والز همیشه استدلال‌های کمپین انتخاباتی‌اش را به تیم‌های ورزشیِ محلی ربط می‌دهد و آخر هفتۀ گذشته در «سوپِری‌یِر» (شهری در شهرستان داگلاس، واقع در ایالت ویسکانسین) نیز به همین سیاق عمل کرد.
[م. اتحادیۀ بین‌المللیِ برادریِ تیمسترز International Brotherhood of Teamsters))، اتحادیۀ کارگریِ ایالات متحده و کانادا است که در سال 1903 با ادغام اتحادیۀ بین‌المللی رانندگان و اتحادیۀ ملی تیمسترز تشکیل شد. این اتحادیه در سال 2013 حدود 1.3 میلیون عضو داشت و از اعضای فدراسیون تغییر به پیروزی و کنگرۀ کار کانادا بود. تیمسترز برای جنبش کارگری آمریکا نقشی بسیار حیاتی دارد.]
والز خطاب به جمعیت گفت: « ممکن است با عقاید دیگران موافق نباشیم، اما به انتخاب‌ها و آزادی‌های شخصی احترام می‌گذاریم. مثلاً اگر شما «گرین‌بی پَکرز»ها را به «مینه‌سوتا وایکینگ»ها (تیم‌های محلی فوتبال) ترجیح می‌دهید، انتخاب شما است و به خودتان مربوط است» او خطاب به تماشاگرانِ
ویسکانسین که با طعنه و شوخی، حرف‌هایش را به تمسخر گرفتند، لبخند زد و پاسخ داد: «نگران نباشید. از حلقۀ قهرمانی «سوپربول» (پربیننده‌ترین رویداد ورزشی سالانه در آمریکا) خبری نیست. فقط کافی است به این مجال، توجه کنید.»
نقش والز در حزب دموکرات، جلب رأی‌دهندگانِ یقه‌آبی است. کمپین انتخاباتی‌شان پیوسته ریشه‌های کارگریِ هریس و والز را خاطرنشان می‌کند و به نقش‌های قبلیِ فرماندار مینه‌سوتا به‌عنوان معلم مدرسۀ دولتی و کار کوتاه‌مدتِ هریس در مک‌دونالد در دوران کالج اشاره دارد. والز هنگام صحبت با مخاطبانِ طبقۀ کارگر، اغلب به تضاد شدیدِ دیدگاه‌های هریس و ترامپ و تبعات ناشی از انتخاب هریک می‌پردازد. او خطاب به اعضای اتحادیۀ کارمندان دولت در همایش ماه گذشته که در لس‌آنجلس برگزار شد، گفته بود: آیا برایتان قابل‌تصور است که دونالد ترامپ را حین کار در مک‌دونالد ببینید؟ اصلا می‌شود او را در حال انجام کارهای عادی مثل آماده‌کردنِ بستنی تصور کرد؟»
بخشی از محبوبیت والز نزد رأی‌دهندگانِ مرد، ناشی از طبع ظریف و اشارات نکته‌سنجانۀ او است. «اِمی کلوبوچار» (سناتور دموکراتِ ایالت مینه‌سوتا) هم در خلال سخنرانی‌اش در کنوانسیونِ ملی دموکرات‌ها، به سادگی و ویژگی‌های پدرانۀ او اشاره کرد. او اغلب با کلاهِ کَموفِلاژ (کلاه اسپرت ارتشی که طرح استتارشونده دارد) و لباس‌های معمولی دیده می‌شود و بسیار مردمی است. برند و خصیصۀ ویژۀ او «معمولی‌بودن» است. والز تافتۀ جدا بافته نیست. به‌راحتی از فراز و نشیب‌های زندگیِ شخصی‌اش حرف می‌زند، ماجراهای سگش اسکات را بر زبان می‌آورد و راهکارهایی تمثیلی برای محافظت از ناودان به مخاطب‌اش می‌دهد.
او به «کریم رحمه» (از مجریان معروف شبکه‌های اجتماعی) می‌گوید: «سعی می‌کنم مردم را قضاوت نکنم، اما وقتی با ناودان خوبی مواجه شوم، به‌نظرم بسیار نمادین است و حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.» همین مثال نشان می‌دهد کمپین هریس و والز در پی غیرسیاسی‌کردنِ ماجرا و ارتباط با مردم است؛ به این امید که رأیدهندگان جوانی که کمتر حزبی هستند و از سیاست جدا شده‌اند را جذب کند. کمپین ترامپ هم بسیاری از همان رأیدهندگان را هدف قرار داده، به‌ویژه مردان جوانی که انتخاب سیاسی‌شان می‌تواند نقطۀ عطفی در انتخابات باشد. فقط چند هفته به انتخابات باقی مانده. ترامپ و هریس در تلاش‌اند تا پایگاه‌های حزبی‌شان را فعال نگه دارند و بر رأی‌دهندگانِ بلاتکلیف تمرکز کنند. زنان بخش ناچیزی از رأیدهندگان را تشکیل می‌دهند و تمرکز بر رأی‌دهندگانِ مرد می‌تواند نتیجۀ انتخابات نوامبر را تعیین کند.
