به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) نشست قرآنی با موضوع «قرآن در آیینه نهج‌البلاغه» 27 مهر با سخنرانی حجت‌الاسلام و المسلمین مسعودی در موسسه آموزش عالی بنت الهدی برگزار شد.
حجت‌الاسلام و المسلمین عبدالهادی مسعودی در ابتدای این نشست گفت: در ابتدا باید ببینیم که از زاویه دید چه کسی می خواهیم قرآن را مورد مطالعه قرار دهیم؟ زیرا حضرت علی (ع) کسی است که قرآن با روح و جان وی عجین شده است.
وی ادامه داد: حضرت علی (ع) در خطبه 176 و 198 بنا بر نهج‌البلاغه صبحی صالح صفاتی را برای قرآن ذکر کرده است که اگر این صفات را جمع کنیم، دیدگاه حضرت علی(ع) در مورد قرآن برای ما مشخص می‌شود.
مسعودی با اشاره به اولین صفت آن را ذکر دانست و گفت: صفت ذکر بارها در قرآن آمده است و مراد از ذکر این است که قرآن لزوما مطلبی را که نمی‌دانیم نمی‌گوید، بلکه خیلی از چیزهایی را که می‌دانیم و فراموش کرده‌ایم را به ما تذکر می‌دهد.
وی در ادامه موعظه را صفت دیگر قرآن برشمرد و اظهار داشت: موعظه قرآن با دیگر موعظه‌ها تفاوت اساسی دارد، زیرا موعظه قرآن به دل می‌نشیند اما دیگر موعظه‌ها که به گوش افراد می‌رسد، در جان آنها نفوذ نمی‌کند.
سخنران نشست افزود: قرآن نامه خدای متعال برای انسان‌هاست که خداوند در آن بشارت می‌دهد، خبر می‌دهد، راه را نشان می‌دهد و برای مردم حبل متین است. یعنی ریسمان محکم است و هر مریضی روحی مانند حسد، کینه و... که داشته باشید قرآن می‌تواند شما را از آن بیماری و مرض نجات دهد.
وی نور مبین، قول فصل، احسن الحدیث، ربیع القلوب، انفع القصص، برهان جلی و هدایت را از صفات دیگر قرآن برشمرد و تاکید کرد: هدایت دو نوع است گاهی راه را نشان می‌دهند و گاهی هم دست انسان را می‌گیرند و به منزل می‌رسانند، اما در هر دو صورت قرآن هدایت برای کسی است که آن را هدایت بداند.
قرآن برای تدبر نازل شده است
مسعودی با اشاره به صفات به ظاهر متناقض درباره قرآن گفت: اینکه حضرت علی(ع) قرآن را هم صامت می‌داند و هم ناطق از این باب است که قرآن مانند ضبط صوت نیست که حرف بزند بلکه باید آن را بخوانید و در آن تفکر کنید.
وی در پایان تاکید کرد: در بررسی که انجام دادیم در هر صفحه از نهج‌البلاغه حدود دو آیه به طور مستقیم یا غیر مستقیم استفاده شده است و در حقیقت امام علی(ع) را می‌توان جلوه واقعی و عملی قرآن دانست.
