عصر ایران - میز تحریر چارلز آلبرت، پادشاه ساردینیا، قطعه ای تاریخی و هنری در نظر گرفته می شود که در حدود سال 1840 ساخته شده است. این میز تحریر که برای پادشاهی با نفوذ و پیچیده ساخته شده، به اندازه خود وی پر از رمز و راز است.
میزی زیبا و مرموز ویژه پادشاه ساردینیا
این میز تحریر ایتالیایی با روکش چوب ماهون، گفته می شود که به طور خاص برای استفاده توسط پادشاه کارلو آلبرتو (چارلز آلبرت ساردینیا، 1798-1849) ساخته شده است. این میز و صندلی همراه آن، افزون بر زیبایی، عملکردی عالی دارند و دارای چوب کاری پیچیده با جزئیات هنری ظریف و استادانه هستند.
چوب های تزئین شده و کنده کاری شده دارای طرح های شاخ و برگ، نقش های پیچیده و صورتک های شیر است، در حالی که پنجه های شیر قسمت پایه را تزئین می کنند. هیچ بخشی از این مجموعه بدون تزئین باقی نمانده است، زیرا حکاکی ها و خاتم کاری ها کل قطعه را پوشش داده اند.
نکته قابل توجه درباره این میز تحریر و صندلی همراه آن، تعداد زیاد کشوهای مخفی و محفظه های پنهان تعبیه شده در آنها است. دکمه ها و اهرم های هوشمندانه پنهان شده، کشوها و پنل های مخفی را باز می کنند و فضاهای ذخیره سازی را در ریل های صندلی، مربع مرکزی میز، حاشیه تزئینی، گوشه ها، سرهای شیر حکاکی شده و در سراسر پایه آشکار می کنند.
یک اسلاید نوشتاری از بالای کشوی مرکزی در یک طرف میز بیرون می آید، در حالی که طرف مقابل با فضای داخلی پنهان مجهز شده است که هر کدام پر از محفظه های مخفی هستند. این یکی از بهترین میزهای تحریر دست ساز قرن نوزدهم است، که طراحی و نبوغ قابل توجهی را به نمایش می گذارد.
کوتاه درباره پادشاه کارلو آلبرتو
کارلو آلبرتو (به ایتالیایی) یا چارلز آلبرت از تاریخ 27 آوریل 1831 تا 23 مارس 1849 پادشاه ساردینیا بود. نام او با اولین قانون اساسی ایتالیا، اساسنامه آلبرتین، و همچنین با نخستین جنگ استقلال ایتالیا (1848-1849) پیوند خورده است.
وی در تاریخ 2 اکتبر 1798 میلادی در تورین، به دنیا آمد. پدرش نوه بزرگ جد توماس فرانسیس، شاهزاده کارینینو، کوچکترین پسر قانونی چارلز امانوئل اول، دوک ساوی بود. کارلو آلبرتو در سال 1812 در سن دوازده سالگی به کالج ستانیسلاس دو پاریس رفت. در آغاز سال 1814 در مدرسه نظامی در بورژ فرانسه ثبت نام کرد ، به این امید که بتواند افسر ارتش فرانسه شود.
در تاریخ 30 سپتامبر 1817 با دوشس بزرگ ماریا ترزا، دختر فردیناند سوم ازدواج کرد و از او صاحب دو فرزند شد که یکی از فرزندانش به نام ویکتور امانوئل پادشاه آینده ساردینیا شد.
وی در سال 1831 پس از مرگ پسر عموی خود کارلو فلیچه که وارثی نداشت، به پادشاهی ساردینیا رسید. او به عنوان پادشاه، از جنبش های مختلف مشروعیت اروپایی حمایت می کرد، ایده ایتالیای فدرال را به رهبری پاپ پذیرفت و در سال 1848 منشور آلبرتین را به عنوان اولین قانون اساسی ایتالیا نوشت که تا سال 1947 به قوت خود باقی بود.
کارلو آلبرتو در اولین جنگ استقلال ایتالیا (1848-1849) نیروهای خود را علیه ارتش شاهنشاهی اتریش رهبری کرد. در سال 1849 در جنگ نوارا شکست خورد و پس از آن به نفع پسرش ویکتور امانوئل دوم کناره گیری کرد. چارلز آلبرت چند ماه بعد در تاریخ 28 ژوئیه 1849 در سن پنجاه سالگی در تبعید در شهر پورتو پرتغال درگذشت.
