لیودمیلا پاولیچنکو، دانشجوی تاریخ دانشگاه کی‌یف، زمانی که نیروهای آلمانی به اتحاد جماهیر شوروی حمله کردند، تصمیمی گرفت که نامش را در تاریخ جنگ جهانی دوم ماندگار کرد. او که برای پیوستن به ارتش سرخ مراجعه کرده بود، با واکنشی تحقیرآمیز روبرو شد؛ افسر استخدام با دیدن ناخن‌های مانیکور شده و موهای مرتب او، پیشنهاد داد به جای سرباز شدن، پرستار شود.
از رد درخواست خدمت تا اثبات شایستگی
به گزارش روزیاتو، پاولیچنکو 24 ساله که مدرک تیراندازی داشت، تسلیم نشد. در یک آزمون میدانی، با شلیک دقیق به دو هدف مشخص شده، توانایی‌های خود را ثابت کرد و بلافاصله در تیپ 25 تفنگداران کاپایک پذیرفته شد. عملکرد درخشان او در میدان نبرد آغاز شد؛ در طول 75 روز در نبرد اودسا، 187 سرباز نازی را از پای درآورد.
نبردهای تن به تن با تک‌تیراندازان آلمانی
موفقیت‌های چشمگیر پاولیچنکو او را به مأموریت‌های خطرناک‌تری کشاند. در نبرد سواستوپول در کریمه، او در نبردهای تن به تن با تک‌تیراندازان آلمانی، که گاه یک شبانه‌روز کامل طول می‌کشید، همواره پیروز میدان بود. آلمان‌ها که از توانایی‌های او به ستوه آمده بودند، حتی با وعده شکلات و درجه افسری، سعی در فریب او داشتند.
سفیر افتخاری ارتش سرخ در آمریکا
در سال 1942، پس از مجروحیت از ناحیه صورت در یک بمباران، پاولیچنکو به نماد تبلیغاتی ارتش سرخ تبدیل شد. او در 25 سالگی به عنوان اولین شهروند شوروی به کاخ سفید دعوت شد و با بانوی اول آمریکا، الینور روزولت، دوستی نزدیکی برقرار کرد. در سفرهای تبلیغاتی خود در آمریکا، با پاسخ‌های کوبنده به سؤالات جنسیت‌زده خبرنگاران، توجه همگان را جلب کرد.
در یک سخنرانی در شیکاگو، با اعلام این که «آقایان، من 25 ساله هستم و تاکنون 309 اشغالگر فاشیست را کشته‌ام. فکر نمی‌کنید خیلی وقت است پشت سر من پنهان شده‌اید؟» تحسین حضار را برانگیخت.
زندگی پس از جنگ؛ از افتخار تا تراژدی
پس از جنگ، پاولیچنکو به تحصیلات دانشگاهی خود بازگشت و مدرک کارشناسی ارشد گرفت. او تا سال 1953 به عنوان دستیار پژوهشی در مقر نیروی دریایی شوروی خدمت کرد و بعدها به عضویت کمیته کهنه‌سربازان جنگ شوروی درآمد. اما زندگی شخصی او چندان درخشان نبود؛ مرگ همسرش، الکسی سیتسنکو، که او نیز تک‌تیرانداز بود، در جنگ، پاولیچنکو را به افسردگی مبتلا کرد.
لیودمیلا پاولیچنکو سرانجام در 10 اکتبر 1974، در 58 سالگی بر اثر سکته درگذشت و در گورستان نوودویچی مسکو به خاک سپرده شد. او همچنان با 309 کشته تأیید شده – که احتمالاً تعداد واقعی بیشتر است – موفق‌ترین تک‌تیرانداز زن تاریخ محسوب می‌شود. از میان 2000 تک‌تیرانداز زن شوروی، تنها 500 نفر از جنگ جان سالم به در بردند که پاولیچنکو یکی از آنها بود.
