نظرسنجیهایی که مدیریت شهری تهران از تهیه و تحلیل آنها خبر میدهد، برای رؤیت عمومی «در دسترس نیست.» سالها پیش از این، گزارشهای مربوط به دو یا سه نظرسنجی در اواخر دهه90، به شکل رسمی توسط سامانههای اطلاعرسانی شهرداری تهران منتشر شد. اتفاقا در یکی از همان نظرسنجیها، وقتی از گروهی از شهروندان تهرانی بهعنوان جامعه آماری منتخب برای نظرسنجی، پرسش شدهبود که «شهردار تهران کیست؟»، اکثریت جوابها از «بیاطلاعی شهروندان نسبت بهنام شهردار شهرشان، یعنی پایتخت» حکایت داشت.
یکی دیگر از نتایج قابلتامل آن نظرسنجیها که دسترسی عمومی به محتوای آن، ممکن شدهبود، به «مهمترین مشکلات زندگی در تهران» ارتباط داشت. در اواخر دهه90، تهرانیها سه مساله اصلی پایتخت را «ترافیک، آلودگیهوا و مسکن» معرفی کردهبودند. اکنون اما ظاهرا و براساس گفتههای معاون شهردار تهران، این نهاد عمومی در پایتخت همچنان «از تهرانیها نظرسنجی انجام میدهد»، اما درحالیکه آنها را برای خود تحلیل هم میکند، جزئیات آن برای کارشناسان شهری و عموم شهروندان هنوز اعلام نشدهاست. انتشار عمومی نظرسنجیهای شهرداری میتواند از چند منظر برای «آینده پایتخت» با توجه به ابربحرانهای فعلی سکونتی، ثمربخش باشد.
اولین عایدی «اعلام عمومی نتایج نظرسنجی»، اطلاع سیاستگذار، از شهرداری گرفته تا دولت، نسبت به «میزان رضایت شهروندان از وضعیت شهر» است. اگر منابع شهر در سالهای اخیر، خرج ساخت بزرگراه شد و هنوز تهرانیها از «ترافیک» گلایه دارند اما این گلایه مشخص نیست و با نظرسنجی، معلوم میشود، در اینصورت «سیاستگذار و مسوولان اداره شهر به این سمت خواهند رفت که بر اختصاص بیشتر منابع به مترو و اتوبوس متمرکز شوند.» عواید دیگر انتشار عمومی نظرسنجی نیز بهمراتب بیشتر از حالت موجود است.