انابه

«انابه» یا از «ناب ینوب» به معنای نوبت گرفتن و یا از «ناب ینیب» به معنای انقطاع، است. بنابراین، «منیب» کسی است که مکرارا نوبت بگیرد تا ببیند در رحمت ویژه الهی چه هنگام باز می شود تا او وارد گردد؛ یا منیب، کسی است که از غیر خدا منقطع و به خدا مرتبط باشد و قرآن کریم از انابه به عظمت یاد می کند:

«أنیبوا إلی ربکم» ⁽¹⁾

و خداوند منیب را دوست دارد و می فرماید منیب، از تذکره الهی متذکر می شود:

«و ما یتذکر إلا من ینیب» ⁽²⁾

و سرانجام دلهای منیب پرهیزکاران را به بهشت مژده می دهد:

«و ازلفت الجنة للمتقین غیر بعید هذا ما توعدون لکل أواب حفیظ من خشی الرحمن بالغیب و جاء بقلب منیب أدخلوها بسلام ذلک یوم الخلود» ⁽³⁾.

پی نوشت ها:

.1 سوره زمر، آیه .54

.2 سوره غافر، آیه .13

.3 سوره ق، آیات .34 31