بین سالهای 368 تا 381 ق، سمت مرجعیت و زعامت شیعه به عالم بزرگوار ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بابویه قمی، معروف به شیخ صدوق رسید، او بدون شک خدمات ارزنده ای در تدوین فقه به جهان اسلام نموده است، که با هیچ چیز قابل قیاس نیست.
شیخ صدوق حدود 300 اثر ارزشمند از خود بر جای نهاد که نام بسیاری از آنها را در کتاب من لا یحضره الفقیه خود آورده است. این رقم بزرگ بیانگر تلاش و کوشش شایان او در شکوفایی و گسترش فقه است. وی در کتاب من لا یحضره الفقیه، تمام مسائل و مباحث فقه را ضمن نقل احادیثی که به نظرش صحیح بوده است فراهم آورده و در دسترس شیعیان گذارده است. این کتاب معروفترین و بزرگترین کتاب شیخ صدوق است که در دسترس است و بارها چاپ شده و دها تن از فقهای بزرگ به شرح و ترجمه و حاشیه بر آن همت گماشته اند.