از فقهای نامدار امامیه در قرن دهم هجری و معاصر شاهان صفوی است. سالهای (984 تا 993 ق) عصر پرتو افشانی فقیه بزرگ و پژوهشگر سترگ احمد بن محمد اردبیلی است. او در فقه تحقیقات گسترده ای دارد. مرحوم مجلسی درباره او گفته است «محقق اردبیلی از حیث تقوی و پرهیزگاری و فضل و دانش به او کمال رسید و من در میان قدما و متاخرین مانندش را نشنیدم.»
و نیز درباره او گفته اند: مادران مانند او را نزاییده اند. حدود ده اثر از او به جای مانده است که زبدة البیان فی آیات الاحکام و مجمع الفائدة و البرهان فی شرح ارشاد الاذهان علامه حلی و حدیقه الشیعه و شرح الهیات تجرید قوشچی از آن جمله است.
