سلام بر زینب، پیامبر خون شهیدان کربلا. سلام بر تجلی دوباره علی علیه السلام در زبان و کالبد و پیام خواهر حسین علیه السلام. سلام بر آنکه « گوهر عفاف »و« فرهنگ صوری » را در راه خدا به زنان جامعه ما آموخت. ای بانوی قهرمان کربلا! ای آینه فاطمه نما! ای تندیس صبر و وفا، ای چکیده فضیلت ها و عصاره خوبی ها! حماسه عاشورا،وامدار همیشه توست، خاطره حماسه آفرینی هایت زینت بخش تاریخ کربلاست. حضور صبورانه ات در تداوم « نهضت حسینی »، آموزنده جهاد و مقاومت و حیا و عفت است، در عین قیام به تکلیف و پاسداری از انقلاب و عمل به وظیفه سیاسی اجتماعی! تو در آن روز خون و شرف، به تماشای زیباترین جلوه های هستی ایستادی و با آن ایتسادگی ات در برابر جباران و فریبکاران، جلوه زیبا و ماندگار «عمل به تکلیف » و حمایت از رهبری و وفا به آرمان ولایت و امامت را به تماشا گذاشتی.
تو، ای صبور زن مقاوم، ای مادر و خواهر و دختر شهید، هفتاد و دو ستاره را با چشم دیدی و بر پیکر خورشید و حنجر خونین بوسه زدی.
در اوج قدرت دشمن، علی وار خطبه خواندی. با خطبه هایت، غرور جاهلی امویان را درهم شکستی و یزید را به هراس افکندی. آری!... «نهضت حسینی »، جدا از کتاب « صبر زینبی » قابل مطالعه و بررسی نیست. تو بودی که موج خونهای مقدس کربلا را فراتر از آن دشت خون گرفته و سرخ، تا ساحل بیداری ملت ها رساندی.
تو بودی که با اسارت آزادی بخش خویش، برای چندمین بار سند جنایت آل امیه را به همگان نشان دادی و دفتر ننگین آل ابو سفیان را در پیشگاه عقل همه فرزانگان گشودی.
تو بودی که « کتاب سرخ شهادت » را تفسیر کردی. تو بودی که پیام رسان خونهای عاشورا شدی. آری!... ای زینب! تو مدرس بشریت و تاریخی. هنوز هم طنین سخنان بیدارگرت، در گوش تاریخ است. زنان و دخترا نما اینک بیش از هر زمان دیگر، به درسهای حجاب و عفاف تو نیازمندند و به زبان حقگو و عدالت گستر و باطل ستیز تو محتاج!
«شهادت »،میراث گرانباهی شما خاندان شرف بود. «کرامت »، درسی بود از رفتار تو، که هرگز از یاد نمی رود. «بزرگواری » و «متانت »، تابلویی درخشان بود که در مرحله پس از عاشورا، در پیش نگاه همگان نهادی تا جلوه های متعالی دین را در آن بنگرند.
ای زینت عقل و عفاف! ای بانوی حیا و صبوری! ای عقیله بنی هاشم، ای دختر علی! کدام دل است که مهر تو را نداشته باشد. کدام بانوی نجیب و عفیف است که در پاکدامنی و تدین، وامدار تو نباشد. کدام مادر شهید و خواهر شهید است که شکوه صبر و طاقت تو را، آرام بخش دل داغدیده خویش نسازد؟ تو«مسکن الفؤاد» دلهای سوخته و مرهم جانهای زخمی از فراق و شهادتی. کدام خانواده جانباز است که از تو، راه و رسم پرستاری و فداکاری نیاموخته است؟ کدام دفتر دل و دیوان عشق است که رابطه ویژه تو و برادرت سید الشهدا را در همه عمر نشناسد و تاوان عشق به ولایت را نیاموزد؟
کدام حماسه مقدس است که زنان قهرمانش، تو را الگوی خویش نساخته اند؟ کدام حماسه مقدس است که زنان قهرمانش، تو را الگوی خویش نساخته اند؟ ای زینب! نامت بلند و جاودانه باد. یادت، که هماره قرین عزت و شرف است، برای ما پرچمی باد، نشانه آزادی و بیداری. و مزارت، که قبله گاه عشاق است، برای همیشه، خرمی معنویت و صفا را نگاهبان باد.
